همام بن غالب

مقدمه

همام بن غالب (فرزدق) شاعری بزرگ و هوادار اهل بیت پیامبر بود که در مدح امام سجّاد(ع)، قصیدۀ بلند خویش را در مکّه سرود (هَذا الَّذي تَعرِفُ البَطحاءُ وَطأَتَهُ...) و به دنبال آن به زندان افتاد و حضرت سجاد (ع) برایش صله‌ای فرستاد. امام حسین(ع) هنگام سفر به سوی عراق، در محلّی به نام صفاح (یا در منزلی دیگر) با فرزدق برخورد کرد که از کوفه می‌آمد. اوضاع کوفه را پرسید، وی جواب داد: دل‌های مردم با تو ولی شمشیرهایشان علیه توست. امام در آنجا بود که این ابیات را خواند: «فان تكن الدّنيا تعدّ نفيسة * فانّ ثواب اللَّه اعلا و انبل و ان تكن الابدان للموت أنشئت * فقتل امرء بالسّيف في اللَّه افضل‏...»^[۱]. فرزدق، سال‌های پس از عاشورا زنده بود و به خانۀ سکینه دختر امام حسین(ع) نیز رفت و آمد داشت و از او صله دریافت می‌کرد. در بادیۀ بصره، در سال ۱۱۰ هجری در صد سالگی از دنیا رفت^[۲].

جستارهای وابسته

صعصعه بن ناجیه (جد)

منابع

محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا

پانویس

↑ حیاة الامام الحسین، ج۳، ص۶۱.
↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۳۷۱.

[1] حیاة الامام الحسین، ج۳، ص۶۱.

[2] محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۳۷۱.

[۱]

[۲]