استخاره

مقدمه

استخاره یعنی طلب خیر کردن. توصیه شده که انسان همیشه و در هر کاری از خدا خیر و نیکی بطلبد تا برای او آنچه را نیکوست پیش آورد. معنای اصلی استخاره همین است و کاری پسندیده است.

اصطلاح دیگری هم دارد، و آن این است که وقتی انسان در کاری پس از فکر و مشورت، مردّد بود و نتوانست یک طرفِ مسأله را انتخاب کند، برای خروج از این سرگردانی و رسیدن به یک تصمیم درست و خوب، استخاره کند، یعنی با خدا مشورت کند و از او خیر بطلبد.

استخاره با شیوه‌ای خاصّ، یا با تسبیح انجام می‌گیرد، یا با قرآن کریم، یا به شیوه دیگر که به آن استخاره "ذات الرّقاع" می‌‌گویند.

هر کس می‌‌تواند در کار خودش استخاره کند، ولی اغلب از عالمان و افراد صاحبدل درخواست می‌‌شود که استخاره کنند. آنان هم پس از توجّه و خواندن دعایی به کتاب خدا تفأل میزنند و بر اساس مضمون و معنای آیات، انجام یک کار را خوب یا بد معرّفی می‌کنند^[۱].

منابع

محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی

پانویس

↑ محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص۲۴.

[1] محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص۲۴.

[۱]