چین

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط HeydariBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۴۷ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

مقدمه

  • امام باقر (ع) در حدیثی می‌‌فرماید: گروهی در پی گرفتن حق، از شرق دور، به چین یورش می‌‌برند این گروه دوبار از چینی‌ها حق خود را می‌‌طلبند اما آنان امتناع می‌‌ورزند. سپس شمشیر می‌‌کشند و چینی‌ها (زمانی که اوضاع را این گونه می‌‌بینند) قبول می‌‌کنند که حق آنان را بدهند ولی دیگر آن گروه قبول نمی‌کنند و به کشتار چینی‌ها دست می‌‌زنند و بسیاری از آنان را می‌‌کشند... در پایان این گروه سلطنتی را که به دست آورده‌اند به حضرت مهدی (ع) تسلیم خواهند نمود[۱]. در روایتی دیگر امیرالمؤمنین (ع) می‌‌فرماید: گروهی از چین و منطقه ملتان در هند، به سوی خراسان می‌‌آیند و در آنجا نیز به قیام دست خواهند زد. سفیانی لشکری را به سوی آنان گسیل می‌‌دارد، اما نمی‌تواند آنان را شکست دهد. در حدیثی امام باقر (ع) خبر از تصرف سرزمین چین به دست حضرت مهدی (ع) می‌‌دهد[۲][۳].

پرسش مستقیم

منابع

پانویس

  1. الزام الناصب: ج ۲، ص ۱۶۰.
  2. سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۵۴۰.
  3. حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص ۲۱۳.