بحث:آیه مودت در حدیث

نقل احادیث

حاکم نیشابوری به سندش نقل می‌کند: هنگامی که علی(ع) را کشتند، حسن بن علی(ع) برای مردم خطبه خواند؛ پس از حمد و ثنای الهی فرمود: «امشب مردی از میان شما رفت که از پیشینیان کسی در عمل از او سبقت نگرفته و از آیندگان کسی به او نرسد، رسول خدا(ص) همواره پرچم خود را به او می‌داد و او مبارزه می‌کرد، در حالی که جبرئیل از طرف راست و میکائیل از سمت چپ او را همراهی می‌کردند، پس برنمی‌گشت تا اینکه خداوند پیروزی را نصیب او می‌ساخت و او در روی زمین زر و سیمی به جا نگذاشت، به جز هفت صد درهم که از عطایای او زیاد آمده بود و می‌خواست با آن خدمتکاری برای خانواده‌اش بخرد». سپس فرمود: ای مردم هر که مرا می‌شناسد که می‌شناسد و هر که نمی‌شناسد، منم حسن بن علی و منم پسر پیامبر(ص) و منم فرزند وصی پیامبر و منم فرزند بشارت دهنده، منم فرزند بیم دهنده، منم پسر آن‌که به اذن خدا مردم را به سوی خدا فراخواند، منم پسر چراغ تابان و منم از جمله اهل بیتی که «خداوند پلیدی و گناه را از ایشان دور کرده و آنان را به طور کامل پاک و پاکیزه ساخته است». و منم از جمله آن اهل بیتی که دوستی ایشان را بر هر مسلمانی فرض و واجب نموده و به پیامبر(ص) فرموده است: «بگو: از شما [در برابر ابلاغ رسالتم] هیچ پاداشی جز مودت نزدیکان را نمی‌خواهم و هر کس کار نیکی کند، بر نیکی‌اش می‌افزاییم»، پس کسب حسنه دوستی ما اهل بیت است..