حزم بن عبدعمرو خثعمی

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Msadeq (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۳ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۳۶ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

آشنایی اجمالی

نام وی را «حرام»[۱] و «خزم»[۲] هم گفته‌اند که تصحیف است. صحابی بودن وی اختلافی است[۳]. طبرانی[۴]، ابن شاهین[۵] و ابن ماکولا[۶] او را صحابی دانسته‌اند. مستند صحابی بودن حزم روایتی است که از طریق وی نقل شده است. در این روایت با اختلافی اندک چنین آمده است: مردم باید دو ویژگی داشته باشند: گوش سپردن و اطاعت کردن از خدا و رسولش و کسانی که حکومت را در دست دارند[۷].[۸]؛ برخی وی را در شمار تابعین آورده‌اند و معتقدند وی از طریق عبدالله بن عمرو روایت نقل کرده است[۹]. در این میان، بغوی[۱۰] نیز با اینکه این روایت را از طریق حزم بن عبد نقل می‌کند، اما نسبت به صحابی بودن یا نبودن او اظهار بی‌اطلاعی می‌کند. ابن اثیر[۱۱] از شخصی به نام حزم بن عمرو نام می‌برد و از قول ابوموسی مدینی می‌گوید: ابن ابی حاتم نام وی را حزم بن عبد عمرو دانسته است و برخی نیز ابن عمرو خثعمی مدنی گفته‌اند و معتقدند از عبدالله بن عمرو روایت نقل می‌کند. بنابراین، وی تابعی بوده و همان حزم بن عبد عمرو خثعمی است، وی را از اهالی مدینه دانسته‌اند[۱۲].[۱۳]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ابن حبان، کتاب الثقات، ج۴، ص۱۸۷.
  2. ابن ابی حاتم، الجرح و التعدیل، ج۳، ص۲۹۳.
  3. مغلطای، الإنابه، ج۱، ص۱۶۲.
  4. بنگرید: ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۵۳.
  5. بنگرید: ابن اثیر، اسد الغابة، ج۲، ص۴ مدخل حزم بن عمرو؛ ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۵۳.
  6. ابن ماکولا، الاکمال، ج۲، ص۴۴۷.
  7. بغوی، معجم الصحابه، ج۲، ص۲۱۳؛ بخاری، التاریخ الکبیر، ج۳، ص۱۱۱؛ ابن اثیر، اسد الغابة، ج۲، ص۳ از قول ابو موسی مدینی (محمد بن عمر اصفهانی، م ۵۸۱ و مؤلف ذیل اسماء الصحابه).
  8. ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۵۳.
  9. بخاری، التاریخ الکبیر، ج۳، ص۱۱۱؛ ابن ابی حاتم، الجرح و التعدیل، ج۳، ص۲۹۳؛ ابن حبان، کتاب الثقات، ج۴، ص۱۸۷.
  10. بغوی، معجم الصحابه، ج۲، ص۲۱۳.
  11. ابن اثیر، اسد الغابة، ص۴۷۲.
  12. بغوی، معجم الصحابه، ج۲، ص۲۱۳؛ ابن ابی حاتم، الجرح و التعدیل، ج۳، ص۲۹۳.
  13. ابوالقاسمی، عظیم، مقاله «حزم بن عبدعمرو خثعمی»، دانشنامه سیره نبوی ج۳، ص۴۵-۴۴.