سفیان بن مصعب عبدی کوفی
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
برخی نام وی را سیف ضبط کرده‌اند[۱]. او اهل همدان بود[۲] و در شمار اصحاب امام صادق(ع) یاد شده[۳] و از آن حضرت روایت نقل کرده است[۴]. ابوداود سلیمان مسترق از وی روایت میکند[۵]. رجال شناسان شیعه وی را امامی[۶] و ممدوح[۷] توصیف نموده‌اند. سفیان در زمره شاعرانی[۸] است که برای اهل بیت(ع) شعر می‌‌سروده‌اند[۹]، ابوعمرو نجاشی در رجال خود روایت میکند که امام صادق(ع) فرمود: «شعر عبدی را به فرزندان خود بیاموزید؛ زیرا او بر دین خدا استوار است»[۱۰]. وقتی به حضور امام صادق(ع) می‌رسید، آن حضرت همه اهل خانه را جمع می‌کرد و به سفیان بن مصعب می‌فرمود: «حالا مرثیه خود را در شهادت امام حسین(ع) بخوان». با خواندن او صدای گریه و ناله از همه برمی‌خاست تا جایی که مردم مدینه به در خانه می‌آمدند و می‌گریستند[۱۱]
از آثار او می‌‌توان به کتاب دیوان العبدی اشاره کرد[۱۲]. وی در حدود ۱۲۰ هـ در شهر کوفه درگذشت[۱۳].[۱۴]
منابع
پانویس
- ↑ جامع الرواة ج۱، ص۳۶۷ اختیار معرفة الرجال ص۴۰۱.
- ↑ رجال البرقی ص۴۱.
- ↑ رجال الطوسی ص۲۱۳.
- ↑ الروضه ص۲۱۵.
- ↑ جامع الرواة ج۱، ص۳۶۸.
- ↑ اعیان الشیعه ج۷، ص۲۶۷.
- ↑ تنقیح المقال ج۲، ص۴۰.
- ↑ رجال الطوسی ص۲۱۳.
- ↑ مناقب آل ابی طالب ج۳، ص۲۶۹.
- ↑ جامع الرواة ج۱، ص۳۶۸.
- ↑ تأسیس الشیعه، ص۱۹۲.
- ↑ الذریعه ج۹، ص۷۰۳.
- ↑ اعیان الشیعه ج۷، ص۲۶۷.
- ↑ فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص ۳۷۰؛ رجبی دوانی، محمد حسین، کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی ص ۴۸۴.