علم غیب مبذول
مقدمه
علم غیب مبذول: یعنی علمی که در اصل از آن خدای متعال است (چون علم غیب مختص اوست) اما به دلایلی به برخی از برگزیدگان الهی داده شده است. از این علم در روایت به علم عام، علم مبذول، و علم محمول نام برده شده است[۱].
منابع
حکیمی، محمد رضا، نهج البلاغه کلام انسان هادی، فصلنامه پژوهش‌های نهج‌البلاغه
ابطحی، سید عبدالحمید، فرآیند آگاهی شیعیان از علم غیب امامان، فصلنامه امامت‌پژوهی
مسعودی، سید محمد علی، تفاوت نگرش علم کلام و حدیث به علم غیب، فصلنامه علوم و معارف قرآن و حدیث
ستایش، شهیدی، اندیشه امامت‌پژوهانه صفار در بصائرالدرجات، فصلنامه علوم حدیث
پانویس
- ↑ ر.ک: مسعودی، سید محمد علی، تفاوت نگرش علم کلام و حدیث به علم غیب، فصلنامه علوم و معارف قرآن و حدیث، ص ۸ ـ ۱۲؛ رحمان ستایش، محمد کاظم، شهیدی، روح الله، باز شناخت نظام اندیشگی نص گرایان و محدثان متقدم، فصلنامه علوم حدیث، ص ۱۲۳ ـ ۱۲۶؛ ابطحی، سید عبدالحمید، فرآیند آگاهی شیعیان از علم غیب امامان، فصلنامه امامت‌پژوهی، ش ۲، ص ۸۱؛ حکیمی، محمد رضا، نهج البلاغه کلام انسان هادی، فصلنامه پژوهش‌های نهج‌البلاغه، ص ۷۵ و ۷۶.