لقیط
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
لقیط، مشتق از "لقط" به معنای برداشتن مالی از زمین می‌باشد[۱] و در اصطلاح فقه، به طفل سر راهی گویند که سرپرستی نداشته و خود نیز نمی‌تواند مستقلاً زیست کند[۲]. چنین طفلی، هرگاه در دارالاسلام پیدا شود محکوم به مسلمان بودن است، حتی اگر کافران او را تصاحب کرده باشند؛ زیرا تا وقتی که در دارالاسلام، شخص مسلمانی وجود دارد و احتمال می‌رود طفل پیدا شده فرزند او باشد، حکم اسلام بر او جاری می‌گردد، یعنی حکم اسلام غالب بر حکم کفر است[۳]. دلیل فقها بر این حکم قاعده "الظن يلحق الشيء بالاعم الاغلب" و "الاسلام يعلو و لا يعلى عليه"[۴] است. از این‌رو، اگر طفلی در دارالحرب پیدا شود به طوری که مسلمانی در آنجا نباشد، محکوم به کفر است[۵]. لقیط به اقسام زیر تقسیم می‌گردد:
منابع
پانویس
- ↑ لغت‌نامه دهخدا، ج۱۳، ص۱۹۷۵۲؛ سنن بهیقی، ج۶، ص۱۸۵؛ مجمع البحرین، ج۴، ص۲۷۴؛ المنجد، ص۷۳۰.
- ↑ شرح لمعه، ج۷، ص۶۶.
- ↑ شرایع الاحکام، ج۳، ص۲۸۶.
- ↑ جواهر الکلام، ج۳۸، ص۱۸۱؛ وسایل الشیعه، ج۱۷، ص۴۷۶؛ راجع به دیدگاه دیگر ر. ک: المبسوط، ج۳، ص۳۴۵.
- ↑ جواهر الکلام، ج۳۸، ص۱۸۱.
- ↑ فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۱۵۵.