حریز بن عبدالله ازدی

حریز بن عبدالله ازدی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: حریز بن عبدالله ازدی در تراجم و رجال - پرسش مرتبط ندارد

آشنایی اجمالی

ابومحمد حریز بن عبدالله بن حسین سجستانی کوفی أزدی از موالی قبیله ازد و از اعراب اهل کوفه بود. لقب سجستانی وی بدان سبب است که برای تجارت روغن و زیتون سفرهای زیادی به سجستان (سیستان کنونی) داشته است. حریز از اصحاب امام صادق(ع) بود و از آن حضرت و بزرگانی چون زراره و محمد بن مسلم روایت کرده است. برخی معتقدند که از امام کاظم(ع) نیز روایاتی نقل کرده، ولی نجاشی آن را تأیید نمی‌کند. الندیم می‌‌نویسد که وی از فقهای شیعه بود که از ائمه(ع) فقه را روایت کرده‌اند. کشی و نجاشی نقل کرده‌اند که امام صادق(ع) حریز را به حضور خود نپذیرفت و شاید به همین سبب وی را ضعیف دانسته‌اند البته علامه این عمل امام(ع) را دلیل بر ضعف او ندانسته و به دلیل آنکه سرّ این کار معلوم نیست، بر وجوه دیگری حمل کرده است. حریز دارای شاگردانی نیز بوده است که از وی حدیث شنیده و نقل کرده‌اند که برخی از اینان عبارت‌اند از: حماد بن عیسی محمد بن ابی عمیر و علی بن رباط. نجاشی به حضور وی در جنگ با خوارج سیستان در زمان امام صادق(ع) اشاره و تصریح دارد. حریز از جمله کسانی است که علیه خوارج سیستان قیام به سیف نمود و به گفته کشّی و برقی، در همان جا به قتل رسید. او دارای آثاری چند بوده که از اصول شیعه شمرده‌اند و عبارت‌اند از: «الصیام»، «الزکوة»، «النوادر» و «الصلاة» که اثری بزرگ بوده و کتابی دیگر به همین نام که لطیف‌تر از آن بوده است.

منابع

1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱