لا حکم الا الله

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۴ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۳۹ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

مقدمه

این جمله شعار خوارج نهروان بود، یعنی حکومت جز از آن خدا نیست. آنان برای اینکه از حکومت علوی و ولایتحق او بیرون روند چنان شعاری می‌دادند که ظاهرش حق بود و منطبق با آیات قرآن، چون در قرآن مکرّر آمده است: ﴿إِنِ الْحُكْمُ إِلَّا لِلَّهِ[۱] و درست است، یعنی حکومت و داوری از آن خداوند است. حضرت علی(ع) وقتی شنید چنین می‌گویند، فرمود: کلمة حقّ یراد بها باطل سخنی حق است که ارادۀ باطل با آن می‌شود. و افزود: آری درست است،حکم جز از آن خدا نیست، لکن اینان می‌گویند که هیچ فرمانروایی نیست مگر برای خدا، در حالی که مردم ناچارند فرمانروا داشته باشند، نیکوکار یا تبهکار؛ چراکه در سایۀ وجود یک حکومت و نظام است که هم مؤمن عمل می‌کند، هم کافر بهره می‌برد و کارها سروسامان می‌گیرد و راه‌ها ایمن می‌شود[۲] اگر امر دایر باشد میان حکومت فاسد یا هرج‌ومرج و آشوب، مسلّما زیان آشوب بیشتر است. خوارج به خاطر کج‌فهمی و جهالتشان بر حاکم عادل و امام هدایت خروج کردند و بهانه‌شان این بود که حکومت از آن خداست، نه مردم! در حالی که آن امام را هم خدا به امامت و حکومت تعیین کرده بود[۳].

منابع

پانویس

  1. سورۀ یوسف، آیه ۴۰ و ۶۷، انعام آیه ۵۷. به بحث ژرف علامه طباطبایی دربارۀ «معنای انحصار حکم در خدا» مراجعه شود (المیزان، ج ۷ ص۱۱۶، ذیل آیه ۵۷ انعام).
  2. نهج البلاغه، خطبۀ ۴۰(صبحی صالح)
  3. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۵۱۷.