ذبح

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Bahmani (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۷ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۳۴ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

مقدمه

شقّ (جدا کردن)[۱]، بریدن حلقوم (از زیر گلو)[۲]، جدا کردن سر از بدن[۳].

﴿يُذَبِّحُونَ أَبْنَاءَكُمْ وَيَسْتَحْيُونَ نِسَاءَكُمْ[۴].

قرآن کریم به جنایتکاری‌های آل فرعون نسبت به بنی‌اسرائیل به عنوان نسل‌کشی اشاره کرده است که مردان بنی‌اسرائیل کشته و سر بریده می‌شدند و زنان آنان به اسارت گرفته می‌شدند و مورد استثمار و لذت‌جویی قرار می‌گرفتند.

قرآن کریم این حادثه را عذاب دردناک برای بنی‌اسرائیل بر می‌شمارد: ﴿يَسُومُونَكُمْ سُوءَ الْعَذَابِ يُذَبِّحُونَ أَبْنَاءَكُمْ وَيَسْتَحْيُونَ نِسَاءَكُمْ[۵] که به قدرت الهی نجات یافتند. امروزه قتل‌ عام، کشتار جمعی و نسل‌کشی، به کشتن افراد بی‌دفاع اطلاق می‌شود که عامل آن، طبق قوانین بین‌المللی جنایتکار جنگی شمرده می‌شود[۶].[۷]

منابع

پانویس

  1. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۳۶۹.
  2. خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۳، ص۲۰۲.
  3. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۳۰۱.
  4. «پسرانتان را سر می‌بریدند و زنانتان را زنده می‌گذاردند» سوره بقره، آیه ۴۹.
  5. «و (یاد کنید) آنگاه را که شما را از فرعونیان رهانیدیم که به شما عذابی سخت می‌چشاندند، پسرانتان را سر می‌بریدند و زنانتان را زنده می‌گذاردند» سوره بقره، آیه ۴۹.
  6. علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۲۴۹.
  7. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص ۲۸۸.