اثبات الوصیة (کتاب)
- بنابه اهمیت اعتقاد به وصایت و وصی بودن امیر المؤمنین(ع)، شماری از عالمان شیعه برای اثبات این مسألۀ اعتقادی، کتاب‌های فراوان نوشته‌اند که برخی از آنها با عنوان "اثبات الوصیّه" است. از جمله می‌توان از "اثبات الوصیۀ" علی بن حسین مسعودی، احمد بن رمیح، هشام بن حکم، سیّد هاشم بحرانی، علامه حلی و شیخ صدوق) یاد کرد[۱][۲].
- کتابی است از "ابی الحسن علی بن الحسین بن علی المسعودی". مسعودی در شهر بابل به دنیا آمد. در بغداد کسب دانش کرد[۳]. به مصر، بصره، فارس، کرمان، هند، چین و عمان رفت تا از دانشمندان آن دیار بهره بگیرد. بالاخره در مصر اقامت گزید و در سال ۳۴۵ یا ۳۶۳ ق در همان جا بدرود حیات گفت. مسعودی را از بزرگان دانش رجال و تراجم، شخصیت برجسته علمی، جلیل القدر، مورد اطمینان و بزرگوار معرفی کرده‌اند[۴]. کتاب "اثبات الوصیه" موضوعات تاریخی، اعتقادی و. . . را دربر دارد. ابتدا به بیان جنود عقل و جهل، خلق جن و انس و سجود ملائکه پرداخته است. آن‌گاه، جریان‌های تاریخی را از هبوط آدم، رسالت انبیاء الهی و مردان بزرگ، تا ولادت پیامبر اکرم (ص) به بحث می‌گذارد. از نظر تاریخی در محدوده تاریخ ائمه (ع)، جریان‌هایی که در عصر هرامامی اتفاق افتاده، شیوه برخورد آنان با حاکمان زمان و عکس‌العمل‌های حاکمان را به رشته تحریر در می‌آورد. در پایان، امامت امام عصر (ع) را از زبان مخبران صادق اثبات می‌کند و موضوعاتی را به شرح زیر، در باب امامت امام دوازدهم و مسأله غیبت وی، به بوته بررسی می‌نهد: امام زمان فرزند کیست؟ ویژگی‌های حضرت، انتظار فرج، نشانه‌های ظهور، مقابله حضرت به هنگام ظهور با ستمکاران[۵] و. . .[۶].
- ↑ الذریعه، ج ۱ ص ۱۱۰
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۵۰.
- ↑ مروج الذهب، ج ۱، ص ۲۷۷.
- ↑ روضات الجنّه، خوانسارى، ج ۴، ص ۲۸۲.
- ↑ چشم‌به‌راه مهدى، ص ۴۵۵.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۶۹.