سید هاشم بحرانی
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
علامه سید هاشم بحرانی (هاشم بن سلیمان توبلی بحرانی، متولد حدود ۱۰۳۰-۱۰۴۰ق بحرین و متوفای ۱۱۰۷ق بحرین) از نام آوران علمای شیعه در عهد صفویه است. وی همزمان با علامه مجلسی و محمد بن حسن حر عاملی در زمان حکومت صفوی به تدوین و نشر حدیث همت گماشت. وی پس از درگذشت مرجع دینی بزرگ وقت، محمد بن ماجد ماحوزی، ریاست علمی و مسند فتوایی بحرین را برعهده گرفته و بجز تألیف و تدریس، زعامت فقهی و مرجعیت دینی و اجتماعی را نیز برعهده داشت. تعداد تألیفات او نزدیک به شصت کتاب است که معروف‌تر و مهم‌تر از همه -به زبان عربی- البرهان فی تفسیر القرآن است.[۱]
| سید هاشم بحرانی (سید هاشم بن سلیمان توبلی بحرانی) | |
|---|---|
 | |
| لقب | علامه بحرانی |
| تاریخ درگذشت | ۱۱۱۰ق |
| آرامگاه | توبل (بحرین) |
| زبان | عربی |
| پیشه | مرجع تقلید |
| منصب | محدث، فقیه، مفسر |
| دین | اسلام |
| مذهب | شیعه اثناعشری |
| اطلاعات علمی | |
| تحصیلات | اجتهاد |
| استادان | فخرالدین طریحی نجفی، سید عبدالعظیم بن عباس استرآبادی |
| شاگردان | محمد بن حسن حر عاملی، حمود بن عبدالسلام المعنی، عبدالله بن علی بن احمد بحرانی، محمد بن علی سیف الدین عطار بغدادی، علی مقایی بحرانی، حسن بحرانی، هیكل بن عبد علی اسدی جزائری |
| آثار | «البرهان فی تفسیر القرآن» «المحجة فیما نزل فی القائم الحجة» «الهدایة القرآنیة الی الولایة و الامامیة» «البهجة المرضیة فی اثبات الخلافة و الوصیة» «مدینة المعاجز» «مقتل ابی عبدالله الحسین» «مناقب امیرالمؤمنین» |