امکان و ماهیت وحی (مقاله)
امکان و ماهیت وحی عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی پدیده وحی می‌پردازد. این مقاله ۱۴ صفحه‌ای به قلم یدالله دادجو نگاشته شده و در ماهنامه معرفت (شماره ۱۵۸، بهمن ۱۳۸۹) منتشر گشته است.[۱]
| امکان و ماهیت وحی | |
|---|---|
 | |
| رتبه علمی | علمی ترویجی |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | یدالله دادجو |
| موضوع | وحی |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | ماهنامه معرفت |
| وابسته به | مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی |
| محل نشر | قم، ایران |
| تاریخ نشر | بهمن ۱۳۸۹ |
| شماره | ۱۵۸ |
| ناشر الکترونیک | پایگاه مجلات تخصصی نور |
چکیده مقاله
- نویسنده در ابتدای چکیده مقاله خود می‌نویسد: «یکی از مباحث مهم درباره پدیده وحی، امکان آن است؛ چرا که امکان ارتباط بشر با خالق هستی، وی را در نیل به حیات معقول و زندگی جاودانه یاری می‌کند. در طول تاریخ نزول وحی، همواره برخی از متفکران از پذیرش آن سرباز زده‌اند. این انکار و نپذیرفتن به علل و شیوه‌های مختلف ابراز می‌شده است».
- نویسنده در ادامه چکیده مقاله خود می‌نویسد: «برخی از اندیشوران با ادعای ممکن نبودن آن، به این نتیجه رسیده‌اند که انسان محدود چگونه می‌تواند با خالق هستی، که وجودی غیر محدود و مجرد از ماده است، ارتباط برقرار کند. اساسا این ارتباط غیر ممکن است؛ زیرا اگر این امر محال نیست چرا در طول حیات بشر، پیامبران الهی که تلقی‌کنندگان برجسته وحی‌اند. همواره مورد انکار و ناباوری واقع شده‌اند. در این جستار با روش تحلیلی عقلی و نقلی و با رویکرد جمع بین مطالعه درون‌دینی و برون‌دینی، با هدف بررسی شبهات پیرامون امکان و ماهیت وحی پرداخته و ثابت شده است که پذیرش وحی به صورت امری خارق‌العاده و ملازم با محال ذاتی نیست».[۱]
فهرست مقاله
==دربارهٔ پدیدآورنده==|3}}
- چکیده؛
- مقدمه؛
- دیدگاه ابن‌سینا؛
- دیدگاه غزالی؛
- رویکرد صدرالمتألهین؛
- بیان ابن‌خلدون؛
- نظر عبده؛
- دیدگاه استاد مطهری؛
- اشکال و پاسخ؛
- یادآوری؛
- رویکرد سه نحله کلامی درباره امکان وحی؛
- رویکرد ابوالحسن اشعری؛
- قاضی عبدالجبار معتزلی؛
- خواجه نصیرالدین طوسی؛
- نقد و بررسی؛
- قرآن کریم بزرگ‌ترین شاهد وقوع وحی؛
- نتیجه‌گیری؛
- پی‌نوشت‌ها؛
- منابع.
دربارهٔ پدیدآورنده
حجت الاسلام و المسلمین دکتر یدالله دادجو (متولد ۱۳۴۳ش، رودسر)، تحصیلات حوزوی را در محضر اساتیدی همچون حضرات آیات: محمد تقی بهجت فومنی، محمد فاضل لنکرانی، ناصر مکارم شیرازی به اتمام رساند. وی در کنار دروس متداول حوزوی تحصیلات دانشگاهی خود را در مقطع کارشناسی ادبیات عرب دانشگاه شهید چمران اهواز پیگیری کرد. او علاوه بر تدریس دروس حوزوی و دانشگاهی تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشتهٔ تحریر درآورده است. «بقیةالله فروغ حیات‌بخش هستی»، «وحی‌شناسی»، «نسبت پدیده وحی با معرفت‌های نشأت‌گرفته از ضمیر ناخودآگاه انسان»، «تحلیل وحی در اندیشه ابن‌عربی»، «همسانی یا تفاوت وحی و نبوغ» و «وحی و واژگان همگون» برخی از این آثار است.[۲]