الگو:صفحهٔ اصلی/پرسش برگزیده
- یکی از مظاهر قدرت الهی که در قالب سنن معجزات جلوه کرده و اشاره مخصوصی را برای توجه آن دسته از مؤمنان که مخلصانه منتظر ظهور بودهاند، به ارمغان میآورد، کسوف خورشید در روز سیزدهم یا چهاردهم ماه رمضان و خسوف ماه در بیست و پنجم همان ماه است. و این کسوف در نیمه ماه رمضان و خسوف در آخر و یا اول همان ماه، از نشانههای ظهور، است.
- کسوف در روزهای نخست و آخر ماه و خسوف در روزهای میانی ماه، از نظر علمی، طبیعی و عادی است و در طول تاریخ، بارها رخ داده است، ولی خورشید گرفتگی (کسوف) در وسط ماه یا ماه گرفتگی (خسوف) در اول یا آخر ماه، امری غیرعادی است و رؤیت آن امکان ندارد. البته در خود روایات هم به غیر عادی بودن تحقق این نشانه تصریح شده است.
- روایاتی که خسوف و کسوف را از نشانههای پیش از ظهور قائم(ع) میدانند، عبارتند از:
- ثعلبه ازدی میگوید: امام باقر(ع) فرمود: «پیش از ظهور حضرت قائم(ع) دو نشانه خواهد بود که از زمان هبوط حضرت آدم(ع) تا آن روز سابقه نداشته است، یکی گرفتن خورشید در نیمه ماه مبارک رمضان، و دیگری گرفتن ماه در آخر آن است. ثعلبه میگوید: عرض کردم یابن رسول الله! خورشید در آخر ماه میگیرد و ماه، در نیمه آن. فرمود: من به آن چه میگویم داناترم، این دو نشانه از نشانههایی است که از زمان هبوط حضرت آدم(ع) تا آن روز چنان اتفاقی نیفتاده است».
- هم چنین حضرت(ع) فرمودند: «پیش از این امر (ظهور) ماه گرفتگی خواهد بود؛ که پنج روز مانده به انتهای ماه و خورشید گرفتگی در روز پانزدهم که هر دو در ماه رمضان خواهد بود و به این ترتیب حساب منجمان به هم میریزد».
- به نظر میرسد، وقوع این دو پدیده به صورت غیرعادی، به خاطر آن است که اهمیت مسأله ظهور نمایانده شود و مردم از خواب غفلت بیدار شوند و خود را مهیای مشارکت در آن نهضت عظیم سازند. لذا این دو نشانه، از نشانههای حتمی ظهور نیست و در روایات به ناگزیر بودن آن اشاره نشده است. از اینرو نمیتوان خسوف و کسوف غیر عادی را از نشانههای قطعی و مسلّم ظهور به شمار آورد.