الظلیمة الظلیمه

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.

مقدمه

ظلیمه، آنچه از انسان به ناحق و ظالمانه بگیرند، آنچه را که نزد ظالم درخواست می‌‌کنی. کلماتی حاکی از ظلم و ستمی که بر امام حسین(ع) از سوی امّت روا شد. این تعبیر، در زیارت ناحیه مقدسه آمده و اینکه ذوالجناح، اسب سید الشهدا(ع) پس از کشته شدن امام، همهمه‌کنان و اشک‌ریزان و بی‌صاحب به سوی خیمه‌‌ها می‌‌آمد، در حالی که می‌‌گفت: الظَّلِيمَةَ الظَّلِيمَةَ لِأُمَّةٍ قَتَلَتِ ابْنَ بِنْتِ نَبِيِّهَا. داد از دست امّتی که پسر دختر پیامبر خود را کشته‌اند.

منابع

• محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا

پانویس

 با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید: