شریف بن حارث
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
در میان منابع کهن نامی از او دیده نمی‌شود. تنها برخی از متأخرین وی را از یاران امام حسین(ع) قلمداد کرده و نوشته‌اند: در روز عاشورا پس از عبدالله بن عروه غفاری و عبدالرحمن بن عروه غفاری، شریف بن حارث همراه برادرش، مالک بن حارث، با دلی محزون و چشمی گریان به خدمت امام حسین(ع) رسید. امام(ع) به آنها فرمود: با این که شما از شجاعان روزگار هستید چرا گریه می‌کنید؟ در پاسخ گفتند: چگونه نگرییم در حالی که دشمن شما را محاصره کرده و ما نیز قدرت دفاع نداریم. امام حسین(ع) فرمود: خدا به شما جزای خیر دهد که ما را یاری می‌کنید؛ آن دو به میدان شتافتند و در چند حمله، هفتصد سواره [؟] از دشمن را به هلاکت رسانده و خود نیز به فیض شهادت نائل گشتند[۱].
در گزارشی آمده است: پس از شهادتشان، دست‌های آنان را در میدان، قطعه قطعه و روی هم یافتند [۲].[۳]
جستارهای وابسته
منابع
جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا
پانویس
- ↑ اسرار الشهادات، ج۲، ص۲۹۵؛ جواهرالایقان، ص۹۵؛ تذکرة الشهدا، ص۱۳۹.
- ↑ اسرار الشهادات، ج۲، ص۲۹۵؛ جواهرالایقان، ص۹۵.
- ↑ جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۱۹۹.