عروه غفاری

این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

عروه غفاری در تاریخ اسلامی - عروه غفاری در معارف و سیره حسینی

مقدمه

تنها کسی که وی را شهید کربلا قلمداد کرده صاحب ینابیع المودة است که می‌نویسد: پس از عون بن عبدالله بن جعفر، «عروه غفاری» که پیری کهن سال بود و در جنگ‌های بدر و حنین و صفین شرکت کرده بود به میدان رفت. امام حسین(ع) به وی فرمود: ای پیرمرد خداوند، از تو قبول فرماید! آنگاه عبدالله رجز زیر را سرود:

قَدْ عَلمت حَقّاً بنو غَفّار		وَخَنْدَفٍ ثُمَّ بَنُو نَزّارِ
بِنُصْرَتي لِاَحْمَدِ المُخْتارِ		وَآلِهِ السّاداتِ وَالْاَبْرارِ
صَلِّي عَلَیْهِمْ خالِقُ الاَشْجارِ		رَبُّ البَرايا خالِقُ الاطْيارِ

فرزندان [[[قبیله]]] غفار، خندف و نیز نزار می‌دانند که من یاری کننده احمد مختار و خاندان بزرگوار و نیکوی وی هستم. که به وجود آورنده درختان و پرندگان و آفریدگار جهان بر آن‎ها درود می‌فرستند.

و جنگید و پس از به هلاکت رساندن بیست و پنج نفر از سواران [[[دشمن]]] به شهادت رسید.

جستارهای وابسته

منابع

1. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا

پانویس