اجتباء الهی در فقه سیاسی

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Admin (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۵ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۰۹ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث اجتباء الهی است. "اجتباء الهی" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

مقدمه

اجتباء: جمع‌ کردن به انتخاب[۱]، گزینش و برگزیدن[۲]، مقرّب‌ کردن[۳]، ریشه آن "جبی" به معنای جمع چیزی و تجمع[۴].

﴿وَكَذَلِكَ يَجْتَبِيكَ رَبُّكَ وَيُعَلِّمُكَ مِنْ تَأْوِيلِ الْأَحَادِيثِ[۵].

در قرآن کریم گزینش و انتخاب انبیا و رسل الهی با دو لفظ "اصطفاء" و "اجتباء" آمده است. در "اجتباء" مفهوم دقت در انتخاب، وجود امتیاز خاص در منتخب و انتخاب اصلح نهفته است[۶].

در جریان انتخاب الهی، به منتخبان انواع نعمت‌های مادی و معنوی اختصاص داده می‌شود[۷] که این منتخبان به مقام نبوت، رسالت و امامت می‌رسند. انتخاب الهی با انتخابات مردمی این تفاوت را دارد که بر اساس علم، بصیرت، امتحان و ابتلا صورت گرفته و برای انسان‌ها که مخاطبان وحی الهی هستند، انتصابی شایسته است[۸].

منابع

پانویس

  1. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۱۸۶.
  2. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۰۰.
  3. احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۳۵۲.
  4. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۱، ص۵۰۳.
  5. «و بدین گونه پروردگارت تو را برمی‌گزیند و به تو از (دانش) خوابگزاری می‌آموزد» سوره یوسف، آیه ۶.
  6. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۲، ص۵۳.
  7. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۱۸۶.
  8. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۴۵-۴۶.