ابن جریج
مقدمه
«ابوخالد» یا «ابوالولید» عبدالملک بن عبدالعزیز بن جریج. اصل وی رومی، و پیش از اسلام نصرانی مذهب بود. در سال ۸۰ هجری متولّد شد و در سال ۱۵۰ هجری وفات یافت. ذهبی وی را یکی از قطب‌های نشر اسرائیلیات دانسته و می‌نویسد: او محور نشر اسرائیلیات در دوره تابعان است و هرگاه آیات مرتبط به نصارا را دنبال کنیم، می‌بینیم بیشترین روایاتی که طبری درباره نصارا آورده، در محور ابن‌جریج دور می‌زند؛[۱] امّا این نظریّه پنداری بی‌جا و مبتنی بر حدس است که شاهدی بر صحّت آن وجود ندارد، بلکه شاهد نادرستی این مدعا، افسانه‌هایی است که درباره مائده (سفره) آسمانی نازل بر حضرت عیسی(ع) و حواریّون در جامع البیان و الدرالمنثور آمده است که فقط دست وهب بن منبّه و کعب‌الاحبار در آنها دیده می‌شود و از ابن جریج خبری نیست؛ نیز صدها روایت اسرائیلی که ابوشهبه در کتاب الاسرائیلیات والموضوعات گرد آورده [۲] و در آن دسته‌ای افرادی چون عبدالله بن سلام و تمیم داری و کعب و وهب و قرظی و ابوهریره به‌طور فراگیر دیده می‌شود، و ابن‌جریج فقط در یک مورد (هنگام نجات بنی‌اسرائیل از وادی تیه) از ابن‌عبّاس نقل می‌کند[۳].[۴].[۵]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ التفسیر والمفسرون، ذهبی، ج ۱، ص۱۹۸.
- ↑ الاسرائیلیات، ص۱۵۹ ـ ۳۰۵.
- ↑ الاسرائیلیات، ص۲۰۶ ـ ۲۰۷.
- ↑ معرفت، محمد هادی، مقاله «اسرائیلیات»، دائرة المعارف قرآن کریم ج۳، ج۳.
- ↑ معرفت، محمد هادی، مقاله «اسرائیلیات»، دائرة المعارف قرآن کریم ج۳، ج۳.