عبید ضبی
اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
از کارگزاران دولت عباسی بود. وی می‌گوید: «وقتی حضرت رضا(ع) وارد نیشابور شد، من مأمور اداره کارهای او شدم. چون از نیشابور کوچ کرد، تا سرخس نیز او را مشایعت کردم. پس از سرخس نیز در نظر داشتم تا مر و همراهش باشم، اما یک منزل که از سرخس دور شدیم، حضرت سر از کجاوه بیرون آورد و گفت: ای بنده خدا، به سلامت برگرد. تو وظایف خود را درباره ما انجام دادی و مشایعت حد معینی ندارد. گفتم: به حق مصطفی(ص) و مرتضی(ع) و مادرت زهرا(س) حدیثی برایم بگو تا دلم آرام گیرد و برگردم. امام(ع) فرمودند: از من حدیث طلب می‌کنی در حالی که مرا از کنار قبر جدم رسول اللّه(ص) بیرون آوردند و نمی‌دانم عاقبت کار من چه خواهد شد و اینها با من چگونه رفتار خواهند کرد»[۱].[۲]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ مسند الامام الرضا(ع)، ج۲، ص۹۱.
- ↑ محمدی، حسین، رضانامه ص۵۰۰.