فاطمه دختر امام حسن مجتبی
مقدمه
ام عبدالله، نامش فاطمه فرزند امام حسن مجتبی(ع) است[۱]. از او سه فرزند به نام‌های محمد، حسن و علی به دنیا آمدند[۲].
او در صداقت و راست‌گویی بی‌نظیر بود. در میان فرزندان امام حسن زنی با فضیلت‌تر از او وجود نداشت. امام صادق(ع) درباره او می‌فرماید: «كَانَتْ صِدِّيقَةً لَمْ تُدْرَكْ فِي آلِ الْحَسَنِ امْرَأَةٌ مِثْلُهَا»[۳].
از امام باقر(ع) روایت شده که روزی مادرم در کنار دیواری نشسته بود که از دیوار صدایی بلند شد و در حال فرو ریختن بود. او دستش را به دیوار گذاشت و گفت: نه، به حق مصطفی! خدا اجازه فرو ریختن به تو نمی‌دهد تا من بر خیزم. دیوار هم چنان بر جای ماند تا وی برخاست و رفت، آن گاه فرو ریخت[۴].
او نخستین زن هاشمی و علوی بود که فرزندی هاشمی و علوی به دنیا آورد[۵]. او همراه کاروان حسینی با همسرش امام سجاد(ع) و فرزند خردسالش امام محمد باقر(ع) به اسارت رفت و در ابلاغ پیام شهدا با دیگر اهل بیت سهیم و شریک بود.[۶]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ المناقب، ج۴، ص۲۲۷؛ الارشاد، ج۲، ص۱۵۵؛ انساب الاشراف، ج۳، ص۳۰۵.
- ↑ تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۳۰۵.
- ↑ بحارالانوار، ج۴۶، ص۲۱۵ و ۳۶۶.
- ↑ بحارالانوار، ج۴۶، ص۲۱۵ و ۳۶۶.
- ↑ بحارالانوار، ج۴۶، ص۲۱۵.
- ↑ مزینانی، محمد صادق، نقش زنان در حماسه عاشورا، ص:۲۱۹-۲۲۰.