ترجمه الملاحم و الفتن (کتاب)

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه‌است که توسط Heydari (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۹ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۰:۰۴ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی بدارد.

ترجمه الملاحم و الفتن ترجمه فارسی کتاب الملاحم و الفتن اثر سید بن طاووس به زبان عربی است که به بررسی موضوع وجود امام مهدی (ع) با توجه به روایات اهل تسنن در این زمینه می‌پردازد. این کتاب به کوشش محمد جواد نجفی خمینی به فارسی ترجمه شده است و توسط انتشارات اسلامیه به چاپ رسیده‌ است. این ترجمه با عنوان «الملاحم و الفتن یا فتنه و آشوب‌های آخرالزمان» نیز چاپ شده است.[۱]

ترجمه الملاحم و الفتن
زبانفارسی
زبان اصلیعربی
نویسندهسید بن طاووس
مترجممحمد جواد نجفی خمینی
موضوعمهدویت، آخرالزمان، غیبت
مذهب[[شیعه]][[رده:کتاب شیعه]]
ناشر[[:رده:انتشارات انتشارات اسلامیه|انتشارات انتشارات اسلامیه]][[رده:انتشارات انتشارات اسلامیه]]
محل نشرت‍ه‍ران‌‏، ایران
سال نشر
  • ۱۳۸۰
  • ۱۳۸۱
  • ۱۳۸۷ ش
شابک۹۶۴-۴۸۱-۱۳۵-۶
شماره ملیم‌80-27694 ‎ م‌۸۰-۲۷۶۹۴
طرح جلد دیگری از این کتاب

دربارهٔ کتاب

در معرفی این کتاب آمده است: «سید بن طاوس، در این کتاب پیرامون وجود حضرت بقیةالله ارواحناه فداه گفتگو می‌کند و مطالب را از کتب معتبره اهل سنت انتخاب کرده و بدین جهت این کتاب از برای شیعه ستاره درخشانی است. در موقع ترجمه، از سه نسخه استفاده شده:

  1. نسخه خطی آن، که از خط مؤلف استنساخ شده و در کتابخانه صاحب الذریعه آیةالله الشیخ آقا بزرگ طهرانی در نجف اشرف موجود است.
  2. نسخه چاپ اول که آن نیز در کتابخانه حضرت معظم له وجود دارد.
  3. نسخه‌ای از چاپ سوم که در مطبعه حیدریه نجف اشرف چاپ شده است.

چون منظور مترجم این بود که موضوعات لازمه این کتاب نفیس را ترجمه نمائید، لذا به جهت اختصار از ذکر راوی‌های اخبار آن خودداری نموده است. در ترجمه این کتاب کاملا دقت شده که سلیس و ساده باشد، و عین عبارت و جمله‌هایی را که غلط بودند و قابل تصحیح نبودند یا معنای مناسبی در لغت عربی نداشتند، در پاورقی درج کرده است»[۲].

فهرست کتاب

در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.

دربارهٔ پدیدآورندگان

  • "سید رضی الدین علی بن موسی" معروف به ابن طاووس، از علمای ربانی و زاهد مشرب امامیه بود که در عین استادی در فقه، از فرط‍‌ تقوا -در عمر خود- فتوی نداد و به ادعیه و اوراد و سیر باطن مشغول بود. آورده‌اند که با امام غائب (ع) ملاقات داشت و به خود وی هم کراماتی نسبت می‌دهند. وی شخصاً نیز ادعیه و زیاراتی انشاء کرده است. ابن طاووس در دوران زندگی و پس از مرگ، مورد احترام فریقین بود. مدفن او در حلّه است. نواده او نیز به نام رضی الدین بن طاووس "مؤلف زوائد الفوائد" مشهور است. ابن طاووس از عالمانی است که عرفای متأخر شیعه، وی را از پیش‌روان خود شمرده‌اند. او با سیزده واسطه از طرف پدر با امام حسن مجتبی (ع) پیوند می‌خورد و از طرف مادر به امام حسین (ع) می‌رسد. بدین‌جهت او را ملقب به "ذی الحسنین" نیز کرده‌اند و چون پدر سید بن طاووس، فرزند دختری "شیخ طوسی" نیز بوده، در تألیفاتش از جناب شیخ طوسی، با کلمه "جدّی" یاد می‌کند. از آثار اوست: الامان عن اخطار الاسفار و الزمان، مهج الدعوات و منهج العبادات، جمال الاسبوع، الملهوف علی قتلی الطفوف، الفتن و الملاحم، فتح الابواب بین ذوی الالباب و رب الارباب "در استخارات"[۳][۴].

آثار وابسته

دریافت متن کتاب

پانویس

پیوند به بیرون