مهدویت در میان سربداران (مقاله)
مهدویت در میان سربداران عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی تاریخ و اندیشه سربداران و نحوه فعالیت‌های آنها برای ترویج فرهنگ انتظار و تشویق برای ظهور امام زمان(ع) و تأثیر این اندیشه در به ثمر نشستن قیام آنان می‌پردازد. این مقاله ۱۲ صفحه‌ای به قلم رسول رضوی نگاشته شده و در فصلنامه مشرق موعود (شماره ۳، پاییز ۱۳۸۶) منتشر شده است[۱]
| مهدویت در میان سربداران | |
|---|---|
 | |
| زبان | فارسی |
| نویسندگان | رسول رضوی |
| موضوع | مهدویت |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | فصلنامه مشرق موعود |
| وابسته به | مؤسسه آینده روشن |
| محل نشر | قم، ایران |
| تاریخ نشر | پاییز ۱۳۸۶ |
| شماره | ۳ |
| شماره صفحات | از صفحه ۹۹ تا ۱۱۰ مجله |
| ناشر الکترونیک | پایگاه مجلات تخصصی نور |
چکیده مقاله
- نویسنده در چکیده مقاله خود می‌نویسد: «حکومت سربداران اولین قیام مردمی بود که در مقابل مغول قیام کرد و آنان را از سریر قدرت در خراسان بزرگ به زیر کشید. این حکومت علاوه بر ظلم ستیزی دو راه کار جدید نیز ارائه نمود: اولین راه کار، تقریب بین تشیع و تصوف بود که برای اولین بار و قبل از سیدحیدر آملی توسط شیخ خلیفه آغاز و شاگردش شیخ حسن جوری بعد از وی آن را ترویج کرد و بعدها سرمشقی برای حکومت صفویه گشت. دومین راه کار دولت سربداران، ترویج فرهنگ انتظار و تشویق مردم برای ظهور امام زمان بود که این اندیشه را نیز شیخ خلیفه و شاگردش شیخ حسن جوری ترویج می‌‌کردند، ولی درویش عزیز آن را به افراط کشاند که به ظهور دولت مهدوی در طوس به مدت شش ماه انجامید. در آن دولت، به نام "السلطان محمد المهدی" سکه زدند. خواجه علی مؤید این افراط را تصحیح نمود و آن گاه برگزاری مراسم و آیین انتظار که در حله و کاشان نیز رواج داشت، تنزل یافت و خواجه علی مؤید، ضمن ضرب نام امام مهدی بر روی سکه‌های سربداران، مردم را به انتظار ظهور آن حضرت تشویق نمود و از افتادن در افراطی که درویش عزیز دچار آن شده بود، بر حذر داشت»[۱]
فهرست مقاله
- چکیده
- اندیشه مهدویت در میان سربداران
- اوضاع سیاسی واجتماعی خراسان هنگام قیام سربداران
- تأسیس حکومت سربداران
- دوره اول حکومت سربداران
- دوره دوم حکومت سربداران
- پی‌نوشت‌ها
دربارهٔ پدیدآورنده
حجت الاسلام و المسلمین دکتر رسول رضوی (متولد ۱۳۵۲ ش، تبریز)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: محمد فاضل لنکرانی، احمد پایانی، جعفر سبحانی و ناصر مکارم شیرازی پیگیری کرد. عضو هیئت علمی دانشکده علوم حدیث و عضو هیئت تحریریه مجلات صباح و مشرق موعود از جمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر تدریس دروس حوزوی و دانشگاهی تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر درآورده است. «آفتاب‌‌پرستی»، «آیین حنیف»، «اهل حدیث»، «سوء استفاده از انديشه مهدويت در جنبش روشنيه»، «معارف و عقاید»، «بابک و نقد تاریخ‌نگارى»، «امام مهدی (ع)»، «مهدویت در میان سربداران»، «ایمان نیاکان پیامبر (ص)»، «چیستی عمود نور» و «بررسی تألیفات درباره مهدویت در حوزه علمیه بغداد» برخی از این آثار است.[۲]