جزیه در لغت
اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث جزیه است. "جزیه" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
- کلمه “جزیه” یک واژه عربی است و از کلمات مجازات و جزا مشتق شده است که به معنای “پاداش” هستند[۱]. طبق این معنا، جزیه، پاداش و یا مالیاتی است که کفّار ذمی در مقابل سکونت خود در مملکت اسلامی و برای تأمین هزینه‌های دفاعی، امنیتی و امور عام‌المنفعه به دولت اسلامی پرداخت می‌کنند و پرداخت این پاداش و مالیات، عین عدالت و انصاف است[۲]
- جزیه در لغت از ماده «جزی» به معنای مکافات بر چیزی، و مجازات نیز از همین ماده است، و در اصطلاح به مالیاتی گفته می‌شود که از کافران اهل کتاب یا مشرکان عجم گرفته می‌شد[۳]. جزیه مالیاتی بود که به طور عادی بر رئوس اهل ذمه وضع می‌شد؛ گرچه گاهی بر زمین‌های ایشان نیز بسته می‌شد[۴].[۵]
پرسش مستقیم
منابع
پانویس
- ↑ کتاب التنبیه، ص۱۳۷ (حاشیه کتاب).
- ↑ شکوری، ابوالفضل، فقه سیاسی اسلام، ص ۴۶۷.
- ↑ ابن اثیر، النهایه، ج۱، ص۲۷۱؛ ابن منظور، لسان العرب، ج۱۴، ص۱۴۳، ماده جزی.
- ↑ منتظری، حسین علی، دراسات فی ولایة الفقیه، ج۳، ص۳۶۳.
- ↑ حسینی، سید رضا، مقاله «بیت المال»، دانشنامه امام علی، ج۷، ص ۴۱۰.