جزیه در لغت

مقدمه

کلمه «جزیه» یک واژه عربی است و از کلمات مجازات و جزا مشتق شده است که به معنای «پاداش» هستند ^[۱]. طبق این معنا، جزیه، پاداش و یا مالیاتی است که کفّار ذمی در مقابل سکونت خود در مملکت اسلامی و برای تأمین هزینه‌های دفاعی، امنیتی و امور عام‌المنفعه به دولت اسلامی پرداخت می‌کنند و پرداخت این پاداش و مالیات، عین عدالت و انصاف است^[۲]

جزیه در لغت از ماده «ج ز ی» به معنای مکافات بر چیزی، و مجازات نیز از همین ماده است، و در اصطلاح به مالیاتی گفته می‌شود که از کافران اهل کتاب یا مشرکان عجم گرفته می‌شد^[۳]. جزیه مالیاتی بود که به طور عادی بر رئوس اهل ذمه وضع می‌شد؛ گرچه گاهی بر زمین‌های ایشان نیز بسته می‌شد^[۴].^[۵]

پرسش مستقیم

جزیه در لغت و اصطلاح به چه معناست؟ (پرسش)

منابع

پانویس

↑ کتاب التنبیه، ص۱۳۷ (حاشیه کتاب).
↑ شکوری، ابوالفضل، فقه سیاسی اسلام، ص ۴۶۷.
↑ ابن اثیر، النهایه، ج۱، ص۲۷۱؛ ابن منظور، لسان العرب، ج۱۴، ص۱۴۳، ماده جزی.
↑ منتظری، حسین علی، دراسات فی ولایة الفقیه، ج۳، ص۳۶۳.
↑ حسینی، سید رضا، مقاله «بیت المال»، دانشنامه امام علی، ج۷، ص ۴۱۰.

[1] کتاب التنبیه، ص۱۳۷ (حاشیه کتاب).

[2] شکوری، ابوالفضل، فقه سیاسی اسلام، ص ۴۶۷.

[3] ابن اثیر، النهایه، ج۱، ص۲۷۱؛ ابن منظور، لسان العرب، ج۱۴، ص۱۴۳، ماده جزی.

[4] منتظری، حسین علی، دراسات فی ولایة الفقیه، ج۳، ص۳۶۳.

[5] حسینی، سید رضا، مقاله «بیت المال»، دانشنامه امام علی، ج۷، ص ۴۱۰.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]