خمر در قرآن

این مدخل زیرشاخهٔ بحث خمر است. خمر از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: خمر در قرآن - خمر در حدیث - خمر در کلام اسلامی - پرسش‌های مرتبط

مقدمه

• منظور مبارزه پیامبر با خمر و مشروبات الکلی است. این مسئله به اشکال مختلفی در قرآن بیان شده و نقش و روش مبارزه پیامبر را در این دسته از آیات جنبه‌های مختلف دیده می‌شود.

1. ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَقْرَبُوا الصَّلَاةَ وَأَنْتُمْ سُكَارَى حَتَّى تَعْلَمُوا مَا تَقُولُونَ﴾
2. ﴿يَسْأَلُونَكَ عَنِ الْخَمْرِ وَالْمَيْسِرِ قُلْ فِيهِمَا إِثْمٌ كَبِيرٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَإِثْمُهُمَا أَكْبَرُ مِنْ نَفْعِهِمَا﴾
3. ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّمَا الْخَمْرُ وَالْمَيْسِرُ وَالْأَنْصَابُ وَالْأَزْلَامُ رِجْسٌ مِنْ عَمَلِ الشَّيْطَانِ فَاجْتَنِبُوهُ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ * إِنَّمَا يُرِيدُ الشَّيْطَانُ أَنْ يُوقِعَ بَيْنَكُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاءَ فِي الْخَمْرِ وَالْمَيْسِرِ وَيَصُدَّكُمْ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَعَنِ الصَّلَاةِ فَهَلْ أَنْتُمْ مُنْتَهُونَ﴾
4. ﴿قُلْ إِنَّمَا حَرَّمَ رَبِّيَ الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ وَالْإِثْمَ وَالْبَغْيَ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَأَنْ تُشْرِكُوا بِاللَّهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَانًا وَأَنْ تَقُولُوا عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ﴾

نکات

محورهای مهم برای تحریم خمر و مبارزه پیامبر با عادت زشت و خصومت آور هم جنبه فردی و معنوی داشته همچون: این که دعا و عبادت با مستی حضور و توجه به خدا نیست: ﴿حَتَّى تَعْلَمُوا مَا تَقُولُونَ﴾ و بازدارنده از یاد خدا و نماز است: ﴿وَيَصُدَّكُمْ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَعَنِ الصَّلَاةِ﴾ و از نظر واقعیت دینی ایجاد پلیدی: ﴿رِجْسٌ مِنْ عَمَلِ الشَّيْطَانِ﴾ و هم: ﴿وَإِثْمُهُمَا أَكْبَرُ مِنْ نَفْعِهِمَا﴾ و به لحاظ اجتماعی و فرهنگی خمر و مشروبات مست کننده موجب دشمنی و کینه است: ﴿يُوقِعَ بَيْنَكُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاءَ﴾ نکته مهم این است که مسئله خمر و نوشیدن مشروبات سکرآور که در میان عرب رواج بسیار داشته و مبارزه با آن بسیار دشوار بوده و عامل بسیاری از جنگ‌ها و کشتارها و مدح و ذم اشخاص و عادات زشت تحقیر و توهین به اشخاص بوده و بخشی از ادبیات جاهلی را در قالب خمریات تشکیل می‌داده و تحریم آن به سادگی و یکباره انجام نگرفته و مرحله به مرحله بیان شده و حتی در آغاز به صورت کلی و کنایی گفته شده است: ﴿إِنَّمَا حَرَّمَ رَبِّيَ الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ وَالْإِثْمَ﴾ و پس از گذشت زمانی بیان شده نماز می‌خوانید در حال مستی نخوانید: ﴿لا تَقْرَبُوا الصَّلَاةَ وَأَنْتُمْ سُكَارَى﴾.

منابع

1. سعیدیان‌فر و ایازی، فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم