ابوقتاده عدوی
مقدمه
از بنو عدی بن عبد مناة بن أد بن طابخه[۱] و در اصل از مضر بن معد بن عدنان بود[۲]. نامش را به اختلاف تمیم بن نذیر[۳]، نذیر[۴] بن قنفذ[۵] و تمیم بن زبیر[۶] آورده‌اند.
برخی از گزارش‌های مربوط به وی، با زندگی ابورفاعه عدوی خلط شده و تشخیص آن دشوار است[۷].
به هر حال گفته‌اند او جاهلیت و اسلام را درک کرده بود[۸]. ابن منده و برخی دیگر، او را از اصحاب دانسته‌اند[۹]، اما بیشتر به عنوان تابعی از او یاد شده است[۱۰]. گفته‌اند وی عمر را درک کرد، در سال ۴۴ در فتح کابل شرکت جست و ابو رفاعه عدوی را از رفتن به همراه عبدالرحمان بن سمره بازداشت[۱۱]. وی گفته بود دیدگاه‌های هیچ کس را به عمر، شبیه‌تر از حسن بصری ندیده است، و او را عالم‌تر از همه به حلال و حرام معرفی و توصیه کرده بود هر چه می‌توانند از علم او بهره گیرند[۱۲]. با آنکه ابن سعد[۱۳] احادیث او را اندک دانسته، ولی به گفته ابن معین[۱۴] هر چه از ابن سیرین و از بصریان نقل شده، از ابوقتاده عدوی است. البته در میان راویان ابوقتاده، به نام ابن سیرین اشاره نشده است[۱۵]؛ چنان که در میان کسانی که ابن سیرین از آنان روایت نقل کرده نیز به نام ابو قتاده عدوی اشاره نگردیده، بلکه به نام ابوقتاده انصاری معروف اشاره شده است[۱۶]. برخی گفته‌اند او در کابل کشته شد[۱۷]. وی از عمر بن خطاب و عمران بن حصین زاعی حدیث نقل کرده است، و اسیر بن جابر و حمید بن هلال از او حدیث روایت کرده‌اند[۱۸].[۱۹]
منابع
پانویس
- ↑ ابن سعد، ج۷، ص۳۴۸؛ سمعانی، ج۴، ص۱۴۳ و ۱۴۵.
- ↑ ابن حزم، ص۱۹۸.
- ↑ ابن سعد، ج۷، ص۹۳؛ بخاری، ج۲، ص۱۵۱.
- ↑ به خطا مذیر؛ ر.ک: مزی، ج۲۱، ص۴۶۲.
- ↑ خلیفة بن خیاط، الطبقات، ص۳۳۱.
- ↑ بخاری، ج۲، ص۱۵۱؛ نوری، ج۲، ص۶.
- ↑ برای نمونه، ر.ک: ابن اثیر، ج۱، ص۴۲۷.
- ↑ مغلطای، ج۱، ص۱۱۷.
- ↑ مزی، ج۲۱، ص۴۶۲؛ ابن حجر، ج۱۲، ص۲۲۵.
- ↑ مجلی، ص۵۰۷؛ دولابی، ج۲، ص۱۷۱؛ ابن حبان، ج۴، ص۸۵.
- ↑ ابن سعد، ج۷، ص۴۹.
- ↑ ابن سعد، ج۷، ص۱۱۸؛ بخاری، ج۲، ص۲۹۰؛ ابن ابی حاتم، ج۳، ص۴۲.
- ↑ ابن سعد، ج۷، ص۹۳.
- ↑ ابن معین، ج۲، ص۱۵۹.
- ↑ ر.ک: مزی، ج۲۱، ص۴۶۲.
- ↑ مزی، ج۱۶، ص۳۴۵-۳۴۶.
- ↑ خلیفة بن خیاط، التاریخ، ص۱۵۵.
- ↑ مزی، ج۲۱، ص۲۶۲.
- ↑ خانجانی، قاسم، مقاله «ابوقتاده عدوی»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۴۷۲.