ابوالیمان

مقدمه

نام وی را به اختلاف «بشر بن عقربه»^[۱] یا «بشیر بن عقربه» - یا عقرب^[۲] - گفته‌اند^[۳]. کنیه‌اش را نیز ابوالیمان و برخی ابوولید گفته‌اند^[۴]، اما به ابوالیمان مشهور است^[۵]. او را به اعتبار قبیله‌اش، جهنی^[۶] یا به اعتبار محل سکونتش، فلسطینی^[۷] نامیده‌اند. ابن اثیر^[۸] و ابن حجر^[۹]، دو یا سه مدخل با اسامی بشر و بشیر، و در کنیه ابوالیمان^[۱۰] آورده‌اند.

وی به همراه پدرش عقربه نزد رسول خدا(ص) آمد. آن حضرت از پدرش درباره وی پرسید، پدرش گفت: فرزندم بُحیر (بَحیر) است. حضرت دستی بر سر من (بحیر) کشید. موهای دست کشیده تا وقت مرگم سیاه بوده و نامم را بشیر گذاشت و لکنت زبانم برطرف شد^[۱۱]. پدرش عقربه در جنگ احد به شهادت رسید^[۱۲]. رسول خدا(ص)، ابوالیمان را به سبب شهادت پدرش گریان دید و فرمود: آیا راضی می‌شوی من پدر تو، و عایشه مادرت باشد؟!^[۱۳] پس از رحلت رسول خدا(ص)، ابوالیمان به شام^[۱۴] یا فلسطین^[۱۵] رفت و آنجا ساکن شد. او از رسول خدا(ص) حدیثی درباره ریا و سمعه نقل کرده است^[۱۶]. وی این حدیث را برای عبدالملک بن مروان روایت کرد^[۱۷].

فرزندش «عبدالله»^[۱۸] و نیز عبدالله بن عوف^[۱۹] و شریح بن عبید^[۲۰] از او روایت کرده‌اند. وی پس از سال ۸۵^[۲۱] در روستای خسیه از نواحی فلسطین درگذشت^[۲۲].^[۲۳]

منابع

مرادی‌نسب، حسین، مقاله «ابوالیمان»، دانشنامه سیره نبوی ج۱

پانویس

↑ ابن حبان، مشاهیر، ص۸۸؛ بخاری، ج۲، ص۷۸؛ ابن عساکر، ج۱۰، ص۳۰۱؛ ابن اثیر، ج۱، ص۳۸۸.
↑ ابن حمزه، ص۴۸؛ ابن حجر، ج۷، ص۳۸۱.
↑ ابن سعد، ج۷، ص۲۹۹؛ احمد بن حنبل، ج۳، ص۵۰۰؛ طبرانی، ج۲، ص۴۲؛ مسلم، المتفردات، ص۷۸؛ ابن ابی حاتم، ج۵، ص۸۴۰؛ ابونعیم، ج۱، ص۳۹۹.
↑ ابن عساکر، ج۱۰، ص۳۰۱.
↑ ابن ابی عاصم، ج۵، ص۸۴۰؛ ابن ابی حاتم، ج۲، ص۳۷۶؛ طوسی، ص۲۸؛ ابن عساکر، ج۱۰، ص۳۰۱؛ ابن حجر، ج۷، ص۳۸۱.
↑ ابن ابی عاصم، ج۵، ص۸۴۰؛ ابن عبدالبر، ج۱، ص۲۵۵؛ ابن عساکر، ج۱۰، ص۳۰۱.
↑ ابن ابی حاتم، ج۲، ص۳۷۶؛ سیمانی، ج۴، ص۳۹۸.
↑ ابن اثیر، ج۱، ص۳۸۸ و ۴۰۱.
↑ ابن حجر، ج۱، ص۴۳۳ و ۴۴۳.
↑ ابن حجر، ج۷، ص۳۸۱.
↑ ابن حجر، ج۱، ص۴۳۴.
↑ ابونعیم، ج۱، ص۳۹۹؛ ابن عبدالبر، ج۱، ص۲۵۵؛ ابن عساکر، ج۱۰، ص۳۰۰؛ ابن سید الناس، ج۱، ص۴۳۷.
↑ ابن حبان، مشاهیر، ص۸۸؛ احمد بن حنبل، ج۳، ص۵۰۰؛ ابن عبدالبر، ج۱، ص۲۵۵.
↑ طوسی، ص۲۸.
↑ ابن حبان، الثقات، ج۳، ص۳۱؛ ابونعیم، ج۱، ص۳۹۹؛ ابن حمزه، ص۴۸.
↑ ابن حبان، الثقات، ج۳، ص۳۱؛ احمد بن حنبل، ج۳، ص۵۰۰؛ ابونعیم، ج۱، ص۳۹۹؛ ابن اثیر، ج۱، ص۳۸۸.
↑ ابن حجر، ج۱، ص۴۳۴.
↑ ابن حبان، الثقات، ج۵، ص۱۹.
↑ ابن ابی حاتم، ج۲، ص۳۷۶.
↑ ابن عساکر، ج۱۰، ص۲۹۸.
↑ ابن عبدالبر، ج۱، ص۲۵۵.
↑ ابن حبان، الثقات، ج۳، ص۳۱.
↑ مرادی‌نسب، حسین، مقاله «ابوالیمان»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۵۷۰-۵۷۱.

[1] ابن حبان، مشاهیر، ص۸۸؛ بخاری، ج۲، ص۷۸؛ ابن عساکر، ج۱۰، ص۳۰۱؛ ابن اثیر، ج۱، ص۳۸۸.

[2] ابن حمزه، ص۴۸؛ ابن حجر، ج۷، ص۳۸۱.

[3] ابن سعد، ج۷، ص۲۹۹؛ احمد بن حنبل، ج۳، ص۵۰۰؛ طبرانی، ج۲، ص۴۲؛ مسلم، المتفردات، ص۷۸؛ ابن ابی حاتم، ج۵، ص۸۴۰؛ ابونعیم، ج۱، ص۳۹۹.

[4] ابن عساکر، ج۱۰، ص۳۰۱.

[5] ابن ابی عاصم، ج۵، ص۸۴۰؛ ابن ابی حاتم، ج۲، ص۳۷۶؛ طوسی، ص۲۸؛ ابن عساکر، ج۱۰، ص۳۰۱؛ ابن حجر، ج۷، ص۳۸۱.

[6] ابن ابی عاصم، ج۵، ص۸۴۰؛ ابن عبدالبر، ج۱، ص۲۵۵؛ ابن عساکر، ج۱۰، ص۳۰۱.

[7] ابن ابی حاتم، ج۲، ص۳۷۶؛ سیمانی، ج۴، ص۳۹۸.

[8] ابن اثیر، ج۱، ص۳۸۸ و ۴۰۱.

[9] ابن حجر، ج۱، ص۴۳۳ و ۴۴۳.

[10] ابن حجر، ج۷، ص۳۸۱.

[11] ابن حجر، ج۱، ص۴۳۴.

[12] ابونعیم، ج۱، ص۳۹۹؛ ابن عبدالبر، ج۱، ص۲۵۵؛ ابن عساکر، ج۱۰، ص۳۰۰؛ ابن سید الناس، ج۱، ص۴۳۷.

[13] ابن حبان، مشاهیر، ص۸۸؛ احمد بن حنبل، ج۳، ص۵۰۰؛ ابن عبدالبر، ج۱، ص۲۵۵.

[14] طوسی، ص۲۸.

[15] ابن حبان، الثقات، ج۳، ص۳۱؛ ابونعیم، ج۱، ص۳۹۹؛ ابن حمزه، ص۴۸.

[16] ابن حبان، الثقات، ج۳، ص۳۱؛ احمد بن حنبل، ج۳، ص۵۰۰؛ ابونعیم، ج۱، ص۳۹۹؛ ابن اثیر، ج۱، ص۳۸۸.

[17] ابن حجر، ج۱، ص۴۳۴.

[18] ابن حبان، الثقات، ج۵، ص۱۹.

[19] ابن ابی حاتم، ج۲، ص۳۷۶.

[20] ابن عساکر، ج۱۰، ص۲۹۸.

[21] ابن عبدالبر، ج۱، ص۲۵۵.

[22] ابن حبان، الثقات، ج۳، ص۳۱.

[23] مرادی‌نسب، حسین، مقاله «ابوالیمان»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۵۷۰-۵۷۱.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

[۱۷]

[۱۸]

[۱۹]

[۲۰]

[۲۱]

[۲۲]

[۲۳]