جندب بن عفیف ازدی

مقدمه

جندب بن عفیف از جنگ‌جویان و مردان شجاع نیروهای امیرالمؤمنین(ع) بود.
در تاریخ آمده: هنگامی که خبر غم‌انگیز حمله ناجوانمردانه سفیان بن عوف غامدی به شهر انبار و شهادت فرماندار آن ناحیه حسان بن حسان بکری و همراهانش به گوش امام(ع) رسید، حضرت مردم کوفه را به جهاد و مقابله با غارتگران دعوت نمود؛ اما مردم سکوت کردند و جوابی به امام(ع) ندادند.
حضرت از مسجد بیرون آمد و مردم به همراهش بودند که جندب بن عفيف دست برادرش را گرفت و آمد تا مقابل باب شده بر زانوهای خود نشست و گفت: ای امیرمؤمنان! امروز من و برادرم مصدداق این آیه شریفه هستیم: ﴿قَالَ رَبِّ إِنِّي لَا أَمْلِكُ إِلَّا نَفْسِي وَأَخِي﴾^[۱]؛ پس ای امیرمؤمنان ما را به هرچه می‌خواهید، فرمان دهید که به خدا قسم خود را به سفیان خواهیم رساند، اگرچه بین ما و او آتش دیرپا و زمین پر از خار و خاشاک باشد.
امیرمؤمنان(ع) برایشان دعا کرد و سپس فرمود: "آخر از دست شما دو نفر چه کاری ساخته است؟"^[۲]
البته بنا به قول ابراهیم ثقفی در الغارات کسی که خود را به امام(ع) عرضه کرد و اعلام وفاداری نمود، حبیب بن عفیف و برادر زاده‌اش عبدالرحمان بن عبدالله بن عفيف بوده است^[۳].^[۴]

منابع

ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی

پانویس

↑ «(موسی) گفت: پروردگارا! من جز اختیار خویش و برادرم را ندارم» سوره مائده، آیه ۲۵.
↑ ر.ک: شرح ابن ابی الحدید، ج۲، ص۸۹؛ اعیان الشیعه، ج۴، ص۲۴۶ و قاموس الرجال، ج۳، ص۹۴.
↑ ر.ک: قاموس الرجال، ج۳، ص۹۴.
↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۳۱۵-۳۱۶.

[1] «(موسی) گفت: پروردگارا! من جز اختیار خویش و برادرم را ندارم» سوره مائده، آیه ۲۵.

[2] ر.ک: شرح ابن ابی الحدید، ج۲، ص۸۹؛ اعیان الشیعه، ج۴، ص۲۴۶ و قاموس الرجال، ج۳، ص۹۴.

[3] ر.ک: قاموس الرجال، ج۳، ص۹۴.

[4] ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۳۱۵-۳۱۶.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]