ابراهیم بن طهمان هروی
آشنایی اجمالی
ابوسعید ابراهیم بن طهمان بن شعبه هروی خراسانی در هرات متولد شد[۱] و در نیشابور رشد یافت و سپس برای تحصیل دانش به بغداد رفت. پس از مدتی اقامت در بغداد به مکه مسافرت کرد و تا هنگام مرگ در آنجا اقامت داشت.[۲] وی صحابی امام صادق S بود.[۳] علم حدیث را نزد آن حضرت فرا گرفت[۴] و از آن امام،[۵] ابواسحاق سبیعی، اعمش و شعبه[۶] روایت کرده است. افرادی چون ابوحاتم، ابوداوود و احمد حنبل از او روایت نقل کرده‌اند.[۷]
هروی فردی ثقه[۸] و از فقهای اصحاب حدیث بود.[۹] بعضی وی را تضعیف کرده،[۱۰] برخی او را مجهول الحال[۱۱] و عده‌ای دیگر او را پیرو مذهب مرجئه دانسته‌اند.[۱۲] وی دارای اخلاقی نیکو و سخاوتمند بود و عنایت ویژه‌ای به اهل علم داشت.[۱۳] بنابر قولی، ابراهیم در سال ۱۶۳ه در مکه یا نیشابور درگذشت.[۱۴] سال‌های دیگری نیز برای وفات وی ذکر شده است.[۱۵] آثار او عبارت‌اند از: «السنن در باب فقه»، «المناقب»، «التفسیر» و «العیدین» [۱۶][۱۷]
جستارهای وابسته
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ الوافی بالوفیات ۶/۲۳.
- ↑ تاریخ بغداد ۶/۱۰۵.
- ↑ الجامع فی الرجال ۱/۴۶.
- ↑ مستدرکات علم رجال الحدیث ۱/۱۶۰.
- ↑ بحار الأنوار ۴۷/۲۸.
- ↑ خلاصة تهذیب تهذیب الکمال ۱/۱۲۹.
- ↑ دائرة المعارف الشیعیة العامه ۲ / ۹۹.
- ↑ الوافی بالوفیات ۶/۲۴.
- ↑ معجم المؤلفین ۱/۴۱.
- ↑ میزان الاعتدال ۱/۳۸.
- ↑ تنقیح المقال ۱/۲۱.
- ↑ تاریخ الاسلام ۱۰/۶۲.
- ↑ تاریخ بغداد ۶/۱۰۶.
- ↑ تاریخ بغداد ۶/۱۰۶.
- ↑ تاریخ الاسلام ۱۰/۶۱ و ۶۳ الوافی بالوفیات ۶/۲۴.
- ↑ الفهرست (الندیم) ۲۸۴.
- ↑ فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص ۸۷.