ابوعبدالله حمیدی

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

آشنایی اجمالی

ابوعبدالله محمد بن فتوح بن عبدالله حمیدی اندلسی میورقی اصالتاً از قرطبه بوده[۱] و قبل از سال ۴۲۰ه[۲] در میورقه ـ جزیره‌ای در شرق اندلس ـ متولد شد. [۳] برای کسب علم و دانش به بلاد گوناگون از جمله مصر، دمشق، واسط، مکه[۴] و افریقیه سفر نمود و در بغداد سکنا گزید. [۵]

حمیدی فقه را نزد ابوزید قیروانی آموخت[۶] و از ابن حزم اندلسی حدیث شنید و به همنشینی با او شهرت داشت. او با ابن ماکولا دوست و همنشین بوده و از او، خطیب بغدادی، ابوتمام علی واسطی و دیگران بهره برد. حمیدی فردی محدث، حافظ، [۷] فقیه، رجالی،[۸] مورخ، ادیب، نحوی و اصولی و شاعر بود. [۹] او همواره مشغول تحصیل علم بود. [۱۰] ابوعلی صدفی، ابوالحسن بن سرحان، ابوبکر بن طرخان، [۱۱] اسماعیل بن محمد تیمی، قاضی محمد بن علی جلاّبی[۱۲] و بسیاری از بزرگان عراق از او بهره بردند. برخی از رجال‌نویسان او را فردی خیّر، عفیف، پرهیزکار[۱۳] زیرک و باهوش و در نقل احادیث مورد اعتماد[۱۴] و مذهب او را ظاهری دانسته‌اند. [۱۵]

آثار او عبارت‌اند از: جذوة المقتبس فی تاریخ الاندلس، [۱۶] الجمع بین الصحیحین، [۱۷] تاریخ الاسلام، الامانی الصادقه، ذم النمیمه و الذهب المسبوک فی وعظ الملوک، تسهیل السبیل إلی علم الترسیل، ماجاء من النصوص و الاخبار فی حفظ الجار، مخاطبات الاصدقاء فی مکاتبات و اللقاء، من اُدّعی الامان من اهل الایمان، [۱۸] بلغة المستعجل فی التاریخ، التذکره، جمل التاریخ الاسلام، الفوائد المنتقاة، [۱۹] المتشاکة فی اسماء الفواکه، نوادر الأطباء، تفسیر غریب ما فی الصحیحین، مختارات من مرویاته،[۲۰]ادب الاصدقا، تحیة المشتاق فی ذکر صوفیة العراق، المؤتلف و المختلف، وفیات الشیوخ، دیوان شعر[۲۱] حمیدی در هفدهم ذیحجّه[۲۲]سال ۴۸۸ه در بغداد درگذشت [۲۳] و در باب أبرز دفن شد و در صفر سال ۴۹۱ه جنازه‌اش از آنجا به باب حرب منتقل و در مقبره بشر حافی دفن شد [۲۴].[۲۵]

منابع

  1.   جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۳

پانویس

  1. کتاب الصله، ج ۲، ص۵۶۰ و ۵۶۱.
  2. المنتظم، ج ۱۷، ص۲۹ و ۳۰.
  3. سیر اعلام النبلاء، ج ۱۹، ص۱۲۲.
  4. الانساب، ج ۲، ص۲۶۹ و ۲۷۰.
  5. کتاب الصله، ج ۲، ص۵۶۰.
  6. معجم الادباء، ج ۱۸، ص۲۸۲.
  7. الانساب، ج ۲، ص۲۶۹ و ۲۷۰؛ کتاب الصله، ج ۲، ص۵۶۰ و ۵۶۱.
  8. بغیة الملتمس، ص۱۲۳ و ۱۲۴.
  9. معجم الادباء، ج ۱۸، ص۲۸۲ ـ ۲۸۵.
  10. الانساب، ج ۲، ص۲۶۹ و ۲۷۰.
  11. کتاب الصله، ج ۲، ص۵۶۰ و ۵۶۱.
  12. سیر اعلام النبلاء، ج ۱۹، ص۱۲۲.
  13. الانساب، ج ۲، ص۲۶۹ و ۲۷۰.
  14. مرآة الجنان، ج ۳، ص۱۱۳.
  15. تاریخ الاسلام، ج ۳۳، ص۲۸۲.
  16. فهرست ابن خیر، ص۲۲۶ و ۲۲۷.
  17. بغیة الملتمس، ص۱۲۳ و ۱۲۴.
  18. معجم الادباء، ج ۱۸، ص۲۸۵.
  19. هدیة العارفین، ج، ص۷۷.
  20. الاعلام، ج ۶، ص۳۲۷.
  21. الوافی بالوفیات، ج ۴، ص۳۱۷.
  22. المنتظم، ج ۱۷، ص۳۰.
  23. الانساب، ج ۲، ص۲۷۰.
  24. المنتظم، ج ۱۷، ص۳۰.
  25. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۳، ص۳۲۲ - ۳۲۳.