مقدمه

نسبش چنین است: ازهر بن سیحان بن ارطاة بن سیحان بن عمرو بن نجید بن اسعد[۱]، وی محاربی منسوب به تیره محارب بن خصفة بن قیس بن عیلان بن مضر بن نزار است[۲].

ابن حجر[۳] نام او را در بخش سوم کتابش - مخضرمین - آورده و خود در مقدمه تصریح کرده است که هیچ دلیلی بر اثبات صحابی بودن این گروه نیست و برخی تنها به مناسبت اینکه در زمان پیامبر میزیسته‌اند، نامشان را آورده‌اند.

به نظر می‌رسد وی زمان رسول خدا (ص) را در کودکی درک کرده، نه اینکه در زمان جاهلیت به دنیا آمده باشد؛ زیرا ارطاة بین سیحان حلیف ابوسفیان (این خاندان حلیف امویان بوده‌اند) بوده و در زمان حکومت معاویه، مروان او را به دلیل شرابخواری هشتاد تازیانه زد و معاویه، مروان را توبیخ کرد[۴]

تنها گزارش مربوط به ازهر، زمانی است که عثمان محاصره شد. ازهر با نداشتن لباس جنگی از عثماندفاع کرد و در اشعاری چنین گفت:

يلومونني أن جلت في الدار حاسراًوقد فر عنه خالد وهو دارع
مرا از اینکه سر برهنه (بدون زره و کلاهخود) در خانه (عثمان) جنگیدم سرزنش می‌کنید، در حالی که خالد بن عقبة بن ابی معیط که زره پوش بود فرار کرد[۵].

گویا خاندان ازهر بن سیحان، همگی شرابخوار و شاعر بوده‌اند. بر برادر او عبدالرحمان بن سیحان محاربی مدنی شاعر به دلیل شرابخواری حد جاری شد[۶]. همچنین بر ولید بن عتبة بن سبحان محاربی، دوست ولید بن عقبه نیز در سال ۵۸ حد شرابخواری جاری گردید[۷][۸]

منابع

پانویس

  1. ابن حجر، ج۱، ص۳۳۷.
  2. ر. ک: ابن عساکر، ج۳۴، ص۱۷۷.
  3. ابن حجر، ج۱، ص۱۵۶.
  4. ر. ک: ابن عساکر، ج۳۴، ص۱۷۹.
  5. ابن حجر، ج۱، ص۳۳۷.
  6. ابن عساکر، ج۳۴، ص۱۷۸.
  7. ابن عساکر، ج۳۴، ص۱۷۸.
  8. هدایت‌پناه، محمد رضا، مقاله «ازهر بن سیحان»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۳۲.