استهزاء در فقه اسلامی

این مدخل زیرشاخهٔ بحث استهزاء است. استهزاء از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: استهزاء در قرآن - استهزاء در علوم قرآنی - استهزاء در فقه اسلامی - نفی استهزاء در معارف و سیره نبوی - استهزاء در جامعه‌شناسی اسلامی - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

حکم استهزاء به حسب موارد مختلف است.

استهزای مسلمان به خداوند، رسول خدا (ص) و مقام رسالت، موجب ارتداد است.

استهزای ائمّه (ع) اگر به استهزای خداوند یا پیامبر و یا رسالت برگردد، حکم پیشین را دارد. استهزای توأم با دشنام به آن بزرگواران موجب ثبوت حدّ قتل است؛ لکن در اینکه صرف استهزاء از سوی کسی که معتقد به مذهب بوده، موجب ارتداد می‏‌شود یا نه، اختلاف است.

استهزاء دین و آنچه که نزد مسلمانان ضروری دین به شمار می‏‌رود، موجب ارتداد است. مسخره کردن مؤمن، حرام، بلکه از گناهان کبیره شمرده شده است.

قصد جدّی در همه عقود و ایقاعات معتبر است. از این رو، عقد یا ایقاعی که از روی تمسخر واقع شود نافذ نیست. همچنین اگر کافر به استهزاء شهادتین بگوید، حکم به اسلام او نمی‏‌شود و نیز اگر کسی از روی تمسخر سلام کند، جواب سلام او واجب نیست

جستارهای وابسته

• ارتداد

منابع

1. هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت