بحث:عیادت در معارف و سیره نبوی
عیادت از بیمار
در مکتب انسان‌ساز اسلام، عیادت از بیمار و دیدار از او، اهمیت و ارزش ویژه‌ای دارد. رسول خدا (ص) بارها بر عیادت از بیمار به عنوان یک رفتار اخلاقی، انسانی و الهی تأکید کرده است. ایشان در تفسیر آیه ﴿فَإِذَا قُضِيَتِ الصَّلَاةُ فَانْتَشِرُوا فِي الْأَرْضِ﴾[۱]، عیادت بیمار را در ردیف رفتارهای ارزشمند اخلاقی آورد و فرمود: «منظور آیه (از پراکنده شدن در زمین) رفتن در پی کارهای دنیوی نیست، بلکه منظور، عیادت از بیمار، تشییع جنازه و دیدار برادر دینی در راه خداست»[۲].
عیادت از بیمار و دل‌جویی از او، به عنوان رفتار پسندیده اخلاقی و اجتماعی که با عواطف و احساسات درونی و فطری انسان نیز هماهنگ است، آثار دنیوی و اخروی فراوانی دارد؛ زیرا از یک سو، سبب تقویت روحیه بیمار می‌شود و از سنگینی بیماری جسم و جانش می‌کاهد تا سلامتی خود را زودتر بازیابد. از سوی دیگر، سبب می‌شود دل‌های افراد به هم نزدیک‌تر شود و برادری و هم‌دلی میان آنها افزایش یابد و به واسطه این رفتار الهی و انسانی، مشمول لطف و رحمت پروردگار قرار گیرند. پیامبر اکرم (ص) با تأکید بر عیادت از بیمار، پاداش آن را در پیشگاه خدای متعال چنین یادآور می‌شود: کسی که بیماری را عیادت کند و ساعتی نزد او بنشیند، خداوند، پاداش عمل هزار سال را که لحظه‌ای در آن معصیت نکرده باشد، به او ارزانی می‌دارد[۳].[۴]
پانویس
- ↑ «و چون نماز گزارده شد در زمین پراکنده شوید» سوره جمعه، آیه ۱۰.
- ↑ فضل بن حسن طبرسی، مجمع البیان، ج۱۰، ص۱۴.
- ↑ «مَنْ عَادَ مَرِيضاً فَجَلَسَ عِنْدَهُ سَاعَةً أَجْرَى اللَّهُ لَهُ عَمَلَ أَلْفِ سَنَةٍ لَا يَعْصِي اللَّهَ فِيهَا طَرْفَةَ عَيْنٍ»؛ مستدرک الوسائل، ج۲، ص۷۹.
- ↑ حسینی‌نیا، اقبال، زمزم هدایت، ص ۴۹.