جعفر عبدی
آشنایی اجمالی
منسوب به عبد القیس[۱] از ربیعة بن نزار[۲] است. به گفته ابن اثیر[۳] و ابن حجر[۴] علی بن سعید یا سعد عسکری وی را در شمار صحابه آورده است. روایتی از او از رسول خدا (ص) با اختلاف در عبارت نقل شده که مستند صحابی بودن وی قرار گرفته است. براساس این روایت، رسول خدا (ص) فرمود: «وای بر کسانی از امت من که می‌گویند فلانی در بهشت است و فلانی در دوزخ». ابن حجر[۵] وی را تابعی و حدیث او را مُرسل می‌داند. به گفته ابن حجر[۶]، ابوموسی مدینی، گوید: اگر وی همان جعفر بن زید عبدی باشد، که تابعی معروف است و اگر غیر از او باشد، وی را نمی‌شناسم. سپس ابن حجر ادامه می‌دهد: وی همان جعفر بن زید است که بخاری نیز در التاریخ الکبیر از وی یاد کرده و این حدیث را نیز آورده و آن رامُرسل دانسته است. البته ابن حجر[۷]، به جای "ویل للمتألین"، "ویل للمساکین" آورده است که باید اشتباه وی یا اشتباه چاپی باشد.[۸]
جستارهای وابسته
- عبد القیس (قبیله)
منابع
پانویس
- ↑ مناوی، محمد عبدالرؤوف، فیض القدیر، ج۶، ص۴۷۷
- ↑ ابن حزم، جمهرة أنساب العرب، ص۴۶۹.
- ↑ ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۵۴۵.
- ↑ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۶۴۸.
- ↑ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۶۴۸
- ↑ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۶۴۸.
- ↑ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۶۴۸.
- ↑ خانجانی، قاسم، مقاله «جعفر عبدی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص ۳۹۷.