حیدر
حیدر نام علی بن ابی طالب است که میان شیعه مشهورتر است، به معنای شیر و نشان شجاعت اوست. خود امام علی (ع) در جنگ خیبر، هنگام مبارزه با مرحب خیبری فرمود مادرم مرا حیدر نامید «أنا الّذی سمّتنی أمّی حیدرة»[۱].
مقدمه
این نام، اغلب با صفت کرّار می‌آید. حیدر کرار، یعنی شیر شجاع و حمله‌آور. به شیعه از آن جهت که منسوب به آن حضرتند، "حیدری" هم گفته شده است. اینکه مادر آن حضرت، نام وی را حیدر نهاد، شاید برای زنده نگه داشتن نام پدرش بوده (فاطمه بنت اسد) و اسد و حیدر هر دو به معنای شیر است، پس علی (ع) شیر و شیرزاده است. روایتی هم هست که آن حضرت در کودکی اژدهایی را درید و از آن‌رو حیدر گفته می‌شود[۲]. در اشعار منقبت‌ها به این نکته بسیار اشاره شده است.
حیدر نام علی (ع) است و کرّار به معنای بسیار حمله‌کننده. لقب کرّار را پیامبر خدا در جنگ خیبر به امیر المؤمنین (ع) داد، آنگاه که دیگران از فتح قلعه‌های خیبر ناتوان شدند، فرمود: فردا پرچم را به دست کسی خواهم داد که جز با پیروزی برنمی‌گردد، حمله‌کننده‌ای است بی‌فرار، خدا را دوست می‌دارد، خداوند هم او را دوست می‌دارد: «لأعطینّ الرّایة رجلا... کرّار غیر فرّار»[۳].[۴]
منابع
پانویس
- ↑ ارشاد مفید ج ۱ ص ۱۲۷
- ↑ مناقب ج ۲ ص ۲۸۷
- ↑ احقاق الحق ج ۵ ص ۳۸۲
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۳۸.