درسهایی از زیارت جامعه کبیره (کتاب)
{{جعبه اطلاعات کتاب | عنوان پیشین = | عنوان = درسهایی از زیارت جامعهٔ کبیره | عنوان پسین = | شماره جلد = | عنوان اصلی = | تصویر = 891331.jpg | اندازه تصویر = | از مجموعه = | زبان = فارسی | زبان اصلی = | نویسنده = علی رضا برازش | نویسندگان = | تحقیق یا تدوین = | زیر نظر = | به کوشش = | مترجم = | مترجمان = | ویراستار = | ویراستاران = | موضوع = زیارتنامهٔ جامعهٔ کبیره، امامت و ولایت | مذهب = شیعه | ناشر = بهنشر (ناشر)|انتشارات بهنشر]]، [[امیرکبیر | به همت = | وابسته به = انتشارات آستان قدس رضوی | محل نشر = مشهد، تهران، ایران | سال نشر = ۱۳۹۱، ۱۳۹۲ | چاپ = اول | تعداد صفحات =۱۰۴ | شابک = 978-964-02-1828-0 | شماره ملی = ۲۸۸۹۲۴۵ }} درسهایی از زیارت جامعهٔ کبیره، کتابی است که با زبان فارسی به بررسی شناخت این زیارت میپردازد. پدیدآورنده این کتاب علی رضا برازش است و دو انتشارات بهنشر، انتشارات امیرکبیر انتشارات آن را به عهده داشتهاند.[۱]
دربارهٔ کتاب
مطالب این اثر پیرامون محور اصلی زیارت جامعه کبیره یعنی مبحث امامت و ولایت است. نویسنده دو فصل آغازین را به نسبت امام با خدا و نسبت امام با وحی و نبوت اختصاص داده و در فصل سوم الطاف خاص خداوند به امام را مورد بررسی قرار داده است. در فصل چهارم تا ششم مباحثی چون درجات منحصر به فرد امام، مقام امام و اسوه بودن ائمه بیان شده است. همچنین مباحثی مانند: تقوی و ایمان، ذکر، خیر، هدایت و رشد، علت دریافت مقامات، نسبت امام با مردمان و وظایف ما نسبت به امام، معرفت، ایمان، عمل، ولایت، تصدیق، تسلیم، پیروی، همراهی، انتظار و چشم به راهی محبت، جلب رضایت، زیارت، پناه بردن و طلب شفاعت از مباحث مطرح شده در فصلهای هفتم تا دوازدهم این کتاب است.[۱]
فهرست کتاب
- فصل اول: نسبت امام (ع) با خدا
- فصل دوم: نسبت ائمه اطهار (ع) با وحی و نبوت
- فصل سوم: الطاف خاص خدا به امام (ع)
- فصل چهارم: درجات منحصر به فرد امام (ع)
- فصل پنجم: مقام امام (ع)
- فصل ششم: صفات قابل الگو برداری
- فصل هفتم: علت دریافت مقامات
- فصل هشتم: نسبت امام (ع) با مردمان
- فصل نهم: وظایف ما نسبت به امام (ع)
- فصل دهم: نتیجه انجام وظیفه نسبت به امام (ع)
- فصل یازدهم: نتیجه عدم انجام وظیفه و حقناشناسی نسبت به امام (ع)
- فصل دوازدهم: رفتار با مردمان تابع رفتار ایشان با امام (ع)
- متن زیارت جامعه کبیره
- ترجمه زیارت جامعه کبیره.[۲]