رمی
رمی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: رمی در قرآن - رمی در حدیث - رمی در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
پرتاب کردن و تیراندازی[۱]. اصل آن به معنای انداختن چیزی است[۲] در مورد محسوسات مانند تیر و سنگ.
﴿مَا رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَلَكِنَّ اللَّهَ رَمَى﴾[۳].
در امور معنوی "رمی" به معنای تهمت زدن و جرمی را به گردن دیگری انداختن است[۴].
عده‌ای رمی کلام و مقال را کنایه از فحش و شتم گرفته‌اند [۵]؛ مانند ﴿وَالَّذِينَ يَرْمُونَ أَزْوَاجَهُمْ﴾[۶] که بازی با آبرو و حیثیت افراد در جامعه بسیار دردناک‌تر و سنگین‌تر از هدف قرار دادن آنها با تیر و ابزار دیگر است.
"رُمات" به دسته‌ای از جنگجویان گفته می‌شده که با تیر و کمان در جنگ شرکت می‌کردند و به دلیل قدرت هدف قراردادن دشمن از راه دور، دارای اهمیت ویژه‌ای در جنگ بوده‌اند. یکی از علل شکست مسلمانان در جنگ اُحد، غفلت تیراندازان مسلمان از عقبه لشکر اسلام در تنگه اُحد برشمرده شده است.
در آیه شریفه ﴿مَا رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَلَكِنَّ اللَّهَ رَمَى﴾[۷]. خداوند تعالی به نصرت مؤمنان در جنگ بدر و ظفربخشی به آنان در مقابل لشکر مشرکان، اشاره می‌کند و از سوی دیگر تصریح دارد که واقعه بدر و آنچه در آن رخ داد که شکست و استیصال مشرکان و پیروزی مسلمانان را به دنبال داشت، امری طبیعی و عادی نبوده است [۸].[۹]
منابع
پانویس
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۵۸.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲، ص۴۳۵.
- ↑ «چون تیر افکندی تو نیفکندی بلکه خداوند افکند» سوره انفال، آیه ۱۷.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۴، ص۲۳۸-۲۳۹.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۶۶.
- ↑ «و آنان که به همسران خود تهمت (زنا) می‌زنند» سوره نور، آیه ۶.
- ↑ «چون تیر افکندی تو نیفکندی بلکه خداوند افکند» سوره انفال، آیه ۱۷.
- ↑ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۹، ص۳۸.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۳۱۷-۳۱۸.