سعد بن حارث بن صمه انصاری

مقدمه

سعد و پدرش حارث هر دو از اصحاب رسول خدا (ص) و از انصار خزرجی و از قبیله بنی نجار بودند، پدرش حارث در جنگ‌های پیامبر اسلام (ص) شرکت کرد و در بئر معونه به قتل رسید ^[۱]، اما سعد پس از قتل عثمان در زمره یاران و شیعیان امیرالمؤمنین (ع) در آمد و در جنگ صفین شرکت کرد و در رکاب آن حضرت به سال ۳۷ هجری در همان جنگ به دست سپاهیان معاویه به شهادت رسید ^[۲].^[۳]

↑ بئر معونه محلی است نزدیک مدینه که پیامبر خدا (ص) در سال چهارم هجری چهار ماه بعد از غزوه احد، هفتاد نفر را به سرپرستی منذر بن عمرو جهت دعوت قوم بنی عامر و به درخواست براء بن عازب رئیس بنی عامر به آنجا فرستاد، و تمامی‌هفتاد نفر همگی به غیر از یک نفر به شهادت رسیدند، و حارث بن صمه انصاری پدر سعد هم در میان این شهدا است و در آیه شریفه: ﴿وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ...﴾ («و کسانی را که در راه خداوند کشته شده‌اند مرده مپندار که زنده‌اند، نزد پروردگارشان روزی می‌برند» سوره آل عمران، آیه ۱۶۹). در شأن این شهدا نازل شد؛ کامل بن اثیر، ص۵۶۳؛ بحارالانوار، ج۲۰، ص۱۴۷.
↑ اسدالغابه، ج۲، ص۲۷۲؛ الاصابه، ج۳، ص۵۰؛ اعیان الشیعه، ج۷، ص۳۲۱.
↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۶۱۳-۶۱۴.