عمر بن مطاع جعفی
عمر بن مطاع جعفی | |
---|---|
نام کامل | عمر بن مطاع جعفی |
جنسیت | مرد |
از قبیله | جعفی |
پدر | مطاع جعفی |
محل زندگی | کوفه |
تاریخ شهادت | ۶۱ هجری |
محل شهادت | کربلا |
محل آرامگاه | کربلا |
از اصحاب | امام حسین |
حضور در جنگ | واقعه عاشورا |
مقدمه
«عمر»[۱] فرزند مطاع جعفی مردی شجاع و نامدار بود[۲]. اصالت یمنی داشت[۳] و احتمالاً در کوفه میزیسته. نقل کردهاند که در روز عاشورا از امام حسین (ع) اجازه میدان رفتن گرفت و در ضمن مبارزه به تجلیل از آن حضرت پرداخت[۴].
خوارزمی رجز او را این گونه نقل کرده است:
اَنَا بْنُ جُعْفي واَبي مَطاعٌ | وَ في یَمیني مُرْهِفٌ قَطّاعٌ | |
وَاَسْمَرٌ سِنانُهُ لَماعٌ | یُری لَهُ مِنْ ضَوْئِهِ شُعاعٌ | |
قَدْ طابَ لي في یَوْمي الْقَراعُ | دُونَ حُسَیْنٍ وَلَهُ الدِّفاعٌ |
- من پسر جعفی هستم و پدرم مطاع است و در دستم شمشیری برّنده میباشد؛ و نیزهای که پیکان آن میدرخشد و پرتوافشانی آن دیده میشود؛ امروز جنگیدن در راه حسین (ع) برای من گوارا است و از او باید دفاع کرد.
برخی علاوه بر رجز فوق، ابیات زیر را نیز در ادامۀ رجز او آوردهاند:
یُرْجی بِذاكَ الْفَوْزُ وَالدِّفاعُ | عَنْ حَرِّ نارٍ حینَ لَاامْتِناعُ | |
صَلّی عَلَیهِ المَلِكُ المَطاعُ | [۵] |
شهادت عمرو بن مطاع جعفی
در کتاب مناقب آمده: بعد از شهادت مالک، عمرو بن مطاع جعفی برای مبارزه قیام کرد و رجزی را میخواند که مطلع آن این است: انا بن جعف و ابي مطاع *** و في يميني مرهف قطاع یعنی: من از قبیله جعف هستم و پدرم مطاع است. در دست راست من شمشیر قاطعی و نیزهای است که سر آن میدرخشد و از نور آن شعاعی دیده میشود. امروز برای ما نیکو است که برای امام حسین(ع) زد و خورد نماییم. این جهاد باعث رستگاری ما و دفاع از دوزخ است، در آن روزی که نفع و فایدهای برای کسی نخواهد بود. سپس حمله کرد تا شهید گردید[۸].[۹].
منابع
- جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا
- راجی، علی، مظلومیت سیدالشهداء ج۲
پانویس
- ↑ نام وی را برخی عمرو نیز گفتهاند (انصارالحسین، شمس الدین، ص۱۰۵، الدار الاسلامیة).
- ↑ ریاض الشهادة، ج۲، ص۱۴۱.
- ↑ انصار الحسین (ع)، ص۱۰۵، الدار الاسلامیة.
- ↑ عشره کامله، ص۳۹۴.
- ↑ ناسخ التواریخ، ج۲، ص۳۰۰.
- ↑ مقتل الحسین، خوارزمی، ج۲، ص۲۲، انوارالهدی.
- ↑ جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۲۷۹-۲۸۰.
- ↑ بحار، ج۴۵، ص۲۵؛ مقتل ابو مخنف، ص۷۱.
- ↑ راجی، علی، مظلومیت سیدالشهداء، ج۲، ص ۶۷.