مقدمه

«عمیر» از یاران باوفای امام حسین (ع) است. وی در روز عاشورا پس از جون، غلام ابوذر غفاری، به میدان رفت و چنین رجز خواند:

انا عميرٌ وأبي المُطاعوفي يميني صارمٌ قَطّاع
كأنّه من لَمْعه شُعاعاذاً فقد طاب لنا القِراعُ
دونَ الحسينِ الضربُ والصراعُصَلّي عليه المَلِكُ المُطاعُ[۱]
من عمیرم و پدرم مطاع است؛ و در [دست] راستم شمشیری برّنده است؛ که از درخشندگی پرتوافکنی می‌کند، در این حال جنگیدن و ضربه خوردن و به زمین افکنده شدن در راه حسین (ع) برایمان گوارا است. درود خدای اطاعت شده بر او باد.

او با تمام توان و قدرت علیه سپاه یزید جنگید و سی سوار[۲] را به هلاکت رساند و سرانجام به فیض شهادت نایل گشت [۳].

امام حسین (ع)، آن‌گاه که در روز عاشورا به راست و چپ نگریست و هیچ یک از یاران خود را ندید صدا زد:« يا مُسْلِمِ بْنِ عَقِيلٍ . . . يا عُمَيْرِ بْنِ الْمُطَاعِ . . . يا أَ بَطَّالُ الصَّفَا، وَ يا فَرَسَانِ الْهَيْجَاءُ، مَالِي أُنَادِيكُمْ فَلَا تُجِيبُونِي، وَ أَدْعُوكُمْ فَلَا تَسْمَعُوني ؟! »[۴]

از او در زیارت ناحیه مقدسه و رجبیه یاد نشده است.[۵]

منابع

  1.   جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا

پانویس

  1. مقتل الحسین (ع)، ابی مخنف، ص۱۱۱؛ اسرار الشهادة، ج۲، ص۲۹۱ با اندکی تفاوت.
  2. پنجاه سوار (اسرار الشهادة، ج۲، ص۱۹۱).
  3. مقتل الحسین (ع)، ابی مخنف، ص۱۱۱. ملا حبیب الله کاشانی پس از نقل مطالب ابی مخنف گفته است: «بعضی [به جای عمیر بن مطاع] عمرو ب مطاع جعفی نقل کردهاند». (تذکرة الشهداء، ص۱۳۳).
  4. ناسخ التواریخ، ج۲، ص۳۷۷؛ موسوعة کلمات الامام الحسین (ع)، ص۴۸۴. ابی مخنف این جمله‌ها را از امام حسین (ع) نقل کرده ولی نامی از «عمیر بن مطاع» به میان نیاورده است. (مقتل الحسین (ع)، ابی مخنف، ص۱۳۳).
  5. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص:۲۹۳-۲۹۴.