مقدمه

  1. غیبت او، انتظار می‌آفریند، و انتظار مایه امیدواری به آینده است،
  2. غیبت او، سبب آمادگی پیروانش می‌شود تا حضرت ظهور کند،
  3. غیبت او، سبب گفت‌وگو درباره حضرت می‌شود و طرح این مباحث در طول زمان، موجب پرورش نفوس و آمادگی برای حکومت جهانی حضرت و زمینه‌سازی برای ظهور حضرتش می‌گردد،
  4. طولانی شدن غیبت امام، موجب فساد در جامعه می‌شود و این فساد، سبب خستگی و نارضایتی مردم شده و در متن این نارضایتی، جرقه‌های انقلاب بروز می‌کند و مردم، تشنه عدالت می‌شوند و ظهور حضرت را طلب می‌کنند،
  5. غیبت، امتحانی است برای شیعیان حقیقی تا معلوم شود، چه کسی ثابت‌قدم در اعتقاد به امامت امام دوازدهم است[۱]،
  6. غیبت، دلائلی دارد که به امامان اجازه افشای آن داده نشده است.[۲][۳].

پرسش‌های وابسته

منابع

پانویس

  1. بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۲۲۲؛ منتخب الاثر، ص ۲۶۱.
  2. بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۹۱؛ الزام الناصب، ص ۱۲۶.
  3. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۳۰.