نظریه سیاست خارجی در دولت نبوی (مقاله)
نظریه سیاست خارجی در دولت نبوی عنوان مقاله‌ای است که به بحث و بررسی پیرامون نظریه سیاست خارجی اسلام می‌پردازد. این مقاله ۱۱ صفحه‌ای به قلم عبدالوهاب فراتی نگاشته شده و در سیره سیاسی پیامبر اعظم منتشر گشته است.
| نظریه سیاست خارجی در دولت نبوی | |
|---|---|
 | |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | عبدالوهاب فراتی |
| موضوع | سیاست خارجی در معارف و سیره نبوی، سیاست خارجی اسلام |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | سیره سیاسی پیامبر اعظم |
| وابسته به | انتشارات پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی |
| محل نشر | تهران، ایران |
| تاریخ نشر | ۱۳۸۶ |
| شماره صفحات | صفحات ۱۶۳ الی ۱۷۴ |
چکیده مقاله
نویسنده در چکیده مقاله خود می‌نویسد: «گرچه درباره تقسیم عالم به دارالسلام و دارالحرب مستند قرآنی وجود ندارد. با این همه به نظر می‌رسد که پذیرش این تقسیم‌بندی، جهت دستیابی به الگویی برای تحلیل نظریه سیاست خارجی پیامبر(ص) بلامانع باشد. از مجموع نصوصی که از پیامبر اسلام در باب روایط دولت اسلامی با مجموعه افراد، گروه‌ها و واحدهای سیاسی در دارالحرب به ما رسیده است، چنین بر می‌آید که پیامبر اسلام(ص) نگاهی بد بینانه به دارالحرب ندارد، فلسفه وجودی آن را بردگی و خدمت رسانی به مسلمانان نمی‌داند، خون و مال و آبروی آنها را مباح نمی‌انگارد و با دغدغه‌ای که برای نجات بشر دارد، می‌کوشد با ملاطفت، آنان را از دارالحرب خارج و با قراردادهای هدنه و امان به دوستی و همزیستی با مسلمانان فراخواند، بنابراین می‌توان گفته‌ها و سیره مبارک آن حضرت را به دو بخش کلی دارالسلام یا دولت اسلامی و دارالحرب با دولت کفر و شرک سامان داد سپس به ترسیم روابط دولت اسلامی پرداخت».
فهرست مقاله
دربارهٔ پدیدآورنده
آقای دکتر عبدالوهاب فراتی (متولد ۱۳۴۷ ش، شوشتر)، در کنار دروس متداول حوزوی تحصیلات دانشگاهی خود را در مقطع دکتری علوم سیاسی از دانشگاه باقر العلوم پیگیری کرد. مدیر گروه مطالعات جهان اسلام در مؤسسه الحکمه و عضو هیات مدیره انجمن مطالعات سیاسی حوزه از جمله فعالیت‌های وی است. او تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر درآورده است. «اندیشه سیاسی امام خمینی»، «اندیشه سیاسی سید جعفر کشفی»، «تاریخ شفاهی انقلاب اسلامی»، «روحانیت و تجدد»، «مفهوم حکومت اسلامی و جمهوری اسلامی از دیدگاه امام خمینی»، «دولت آرمانی شیعه در اندیشه کشفی»، «نظریه سیاست خارجی در دولت نبوی» و
«انجمن حجتیه» برخی از این آثار است[۱].