ولایت معنوی

این مدخل زیرشاخهٔ بحث ولایت است. مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

در هر دوره‌ای یک انسان کامل که حامل معنویت کلی انسانیت است وجود دارد به قول مولوی: «پس به هر دوری ولیی قائم است» ما معتقدیم هیچ عصر و زمانی از یک انسان کامل خالی نیست و امام، یعنی انسان کامل و به تعبیر دیگر، حجت زمان است: «لَوْ بَقِيَتِ الْأَرْضُ بِغَيْرِ إِمَامٍ‌، لَسَاخَتْ‌» هیچ وقت نبوده و نخواهد بود که زمین از حجت خدا و انسان کامل خالی باشد. امام به این معنا یعنی رهبری انسان‌ها و هدایت جامعه به سوی کمال چه از نظر اجتماعی و دنیابی و چه از نظر روحانی و معنوی و سلوک الی الله. امام به این معنا یعنی کسی که بر اعمال و رفتار ما شاهد و ناظر است. ما معتقدیم گر چه امام معصوم الان بر همه مردم حاضر و ناظر است و غافل نیست حتی معتقدیم که امامان از دنیا رفته‌اند ولی مثل خود پیغمبر ما را حس می‌کنند و در زیارت اکثر آنها به چنین ولایت و امامتی اقرار و اعتراف می‌کنیم: «أَشْهَدُ أَنَّكَ تَشَهَدُ مَقامي وَتَسْمَعُ كَلامِيْ وَتَرُدُّ سَلامي»؛ «ای امام معصوم، ای حجت خدا! با آن‌که از دنیا رفته‌ای اما گواهی می‌دهم تو الان وجود مرا در این جا حس می‌کنی و می‌بینی، اعتراف می‌کنم که تو سخن مرا می‌شنوی، من شهادت می‌دهم سلامی که به تو می‌گویم به من جواب می‌دهی».

این شأن و مقام را هیچ گروهی برای هیچ کس قائل نیست فقط اهل تسنن (غیر از وهابی‌ها) برای پیغمبر قائل هستند نه برای دیگری، اما دیدگاه شیعه این است که این شأن و رهبری فقط درخور حضرت ابراهیم و پیامبر اسلام و امیرالمؤمنین و امامان معصوم بعد از اوست و بس.

منابع

1. ناظم‌زاده، سید اصغر، تجلی امامت