بدیع (اسم الهی): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'غالب' به 'غالب'
جز (جایگزینی متن - 'غالب' به 'غالب')
خط ۱۴: خط ۱۴:
بدیع به عنوان اسمی از اسمای حسنای الهی دو معنا می‌تواند داشته باشد:
بدیع به عنوان اسمی از اسمای حسنای الهی دو معنا می‌تواند داشته باشد:
#کسی که نه در ذات خود نظیری دارد و نه در صفات و [[افعال]].<ref> اسماء اللّه الحسنی، ص۲۲۷؛ النور الاسنی، ص۴۵۹.</ref> در این صورت مفهوم بدیع مانند مفاد {{متن قرآن|لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ}}<ref>«چیزی مانند او نیست» سوره شوری، آیه ۱۱.</ref> خواهد بود. گفته شده: {{متن قرآن|بَدِيعُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ}} یعنی [[خداوند]] در آسمان‌های عالم [[ارواح]] و [[زمین]] عالم اجساد نظیر و مثل ندارد.<ref>تفسیر ابن‌عربی، ج ۱، ص۳۹۳.</ref> به این مفهوم در برخی از [[روایات]] نیز اشاره شده است: {{متن حدیث| فَإِنَّكَ بَدِيعٌ لَمْ يَكُنْ قَبْلَكَ شَيْءٌ}}<ref>بحارالانوار، ج ۸۸، ص۶۹.</ref> برخی بدیع را معادل اسم «اوّل» خداوند دانسته‌اند.<ref>شرح الاسماء، ص۹۴؛ شرح اسماء الله الحسنی، ص۱۵۰.</ref>
#کسی که نه در ذات خود نظیری دارد و نه در صفات و [[افعال]].<ref> اسماء اللّه الحسنی، ص۲۲۷؛ النور الاسنی، ص۴۵۹.</ref> در این صورت مفهوم بدیع مانند مفاد {{متن قرآن|لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ}}<ref>«چیزی مانند او نیست» سوره شوری، آیه ۱۱.</ref> خواهد بود. گفته شده: {{متن قرآن|بَدِيعُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ}} یعنی [[خداوند]] در آسمان‌های عالم [[ارواح]] و [[زمین]] عالم اجساد نظیر و مثل ندارد.<ref>تفسیر ابن‌عربی، ج ۱، ص۳۹۳.</ref> به این مفهوم در برخی از [[روایات]] نیز اشاره شده است: {{متن حدیث| فَإِنَّكَ بَدِيعٌ لَمْ يَكُنْ قَبْلَكَ شَيْءٌ}}<ref>بحارالانوار، ج ۸۸، ص۶۹.</ref> برخی بدیع را معادل اسم «اوّل» خداوند دانسته‌اند.<ref>شرح الاسماء، ص۹۴؛ شرح اسماء الله الحسنی، ص۱۵۰.</ref>
#آفریننده‌ای که [[مخلوقات]] را بدون [[الگو]] و مثل و مانندی که بر کار او [[سبقت]] داشته باشد، ایجاد کرده است. در دو آیه‌ای که [[بدیع]]، در آنها به کار رفته [[غالب]] [[مفسران]] همین معنا را از آن استفاده کرده‌اند.<ref>رحمة من الرحمن، ج ۱، ص۱۸۴؛ التبیان، ج ۴، ص۲۲۱؛ مجمع‌البیان، ج ۱، ص۳۶۶؛ التفسیرالکبیر، ج ۴، ص۲۷.</ref> در روایتی [[امام باقر]]{{ع}} در [[تفسیر]] {{متن قرآن|بَدِيعُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ}} فرموده‌اند: [[خداوند]] همه چیز را با [[علم]] خود، بدون مثال و نمونه پیشین [[ابداع]] و [[ابتکار]] کرد و [[آسمانها]] و [[زمین]] را آفرید، در حالی که پیش از آن [[آسمان]] و زمینی نبود.<ref>تفسیر عیاشی، ج ۱، ص۳۷۳؛ البرهان، ج ۲، ص۴۶۱.</ref> دردعا آمده است: {{متن حدیث| أَوَّلَ كُلِّ شَيْءٍ وَ آخِرَهُ وَ بَدِيعَ كُلِّ شَيْءٍ وَ مُنْتَهَاهُ}} <ref>تهذیب، ج ۳، ص۱۲۵؛ وسائل الشیعه، ج ۷، ص۴۶۹.</ref><ref>[[رضا محمدی|محمدی، رضا]]، [[بدیع - محمدی (مقاله)|مقاله «بدیع»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۵ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۵، ص۴۲۵-۴۲۶.</ref>
#آفریننده‌ای که [[مخلوقات]] را بدون [[الگو]] و مثل و مانندی که بر کار او [[سبقت]] داشته باشد، ایجاد کرده است. در دو آیه‌ای که [[بدیع]]، در آنها به کار رفته غالب [[مفسران]] همین معنا را از آن استفاده کرده‌اند.<ref>رحمة من الرحمن، ج ۱، ص۱۸۴؛ التبیان، ج ۴، ص۲۲۱؛ مجمع‌البیان، ج ۱، ص۳۶۶؛ التفسیرالکبیر، ج ۴، ص۲۷.</ref> در روایتی [[امام باقر]]{{ع}} در [[تفسیر]] {{متن قرآن|بَدِيعُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ}} فرموده‌اند: [[خداوند]] همه چیز را با [[علم]] خود، بدون مثال و نمونه پیشین [[ابداع]] و [[ابتکار]] کرد و [[آسمانها]] و [[زمین]] را آفرید، در حالی که پیش از آن [[آسمان]] و زمینی نبود.<ref>تفسیر عیاشی، ج ۱، ص۳۷۳؛ البرهان، ج ۲، ص۴۶۱.</ref> دردعا آمده است: {{متن حدیث| أَوَّلَ كُلِّ شَيْءٍ وَ آخِرَهُ وَ بَدِيعَ كُلِّ شَيْءٍ وَ مُنْتَهَاهُ}} <ref>تهذیب، ج ۳، ص۱۲۵؛ وسائل الشیعه، ج ۷، ص۴۶۹.</ref><ref>[[رضا محمدی|محمدی، رضا]]، [[بدیع - محمدی (مقاله)|مقاله «بدیع»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۵ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۵، ص۴۲۵-۴۲۶.</ref>


== بدیع بودن خداوند و [[نفی]] فرزند از او ==
== بدیع بودن خداوند و [[نفی]] فرزند از او ==
۲۱۸٬۴۷۰

ویرایش