بحث:مقام تأیید الهی: تفاوت میان نسخه‌ها

{{عربی|اندازه=155%|"أیّد: قال الله عزّوجلّ «أَیَّدتُّكَ بِرُوحِ الْقُدُسِ»  فعلت من الأید أی القوّه الشدیدۀ. و قال تعالی: «وَاللَّهُ يُؤَيِّدُ بِنَصْرِهِ مَنْ يَشَاءُ» أی یکثر تأییده"}}.  

در آیۀ دیگری می‌فرماید:

خداوند متعال در این آیه به مؤمنان قوّت شدید عنایت می‌کند که نتیجۀ آن تأیید،

گاهی خداوند متعال برای حصول غلبه، به وسیله‌ای ظاهری تأیید می‌کند و قوّت شدید عناید می‌کند. در آیۀ مبارکه‌ای می‌فرماید:

به هر حال، خداوند متعال حضرت رسول اکرم {{صل}} را کمک کرده و قوّت بخشیده تا غلبه حاصل شده، امّا کلمۀ «بالمؤمنین» در کنار «بنصره» در نقش داشتن مؤمنان در غلبه ظهور دارد، و چون «باء» سببی باشد، خداوند به سبب مؤمنان به پیامبر اکرم {{صل}} نصرت و غلبه داده و آن حضرت از مؤمنان استعانت جسته‌اند.

پس می‌توان این آیۀ مبارکه را از ادلّه بطلان قول کسانی که استعانت به غیر خدا را شرک می‌دانند، قرار داد؛ بلکه این آیه در استعانت خدا و رسول به خلق در جهت پیروزی اسلام بر مشرکان ظهور دارد.

کوتاه سخن که تأیید گاهی به وسیله ظاهری است و گاهی به وسیلۀ غیبی.

در این آیه تأیید به وسیله غیبی بوده؛ یعنی نیروهایی که دیده نمی‌شوند؛ یعنی ملائکه، چنان‌که در تفسیر ذیل آیۀ مبارکه آمده است<ref>ر.ک: الکافی: ۸ / ۳۷۸، حدیث ۵۷۱.</ref> هم‌چنان که در آیات جنگ بدر و جنگ حنین به آمدن ملائکه جهت نصرت رسول الله {{صل}} تصریح شده است.<ref>عیون أخبار الرّضا علیه السّلام: ۱ / ۲۰۷، المسترشد: ۴۳۶.</ref>

امّا در چند جای قرآن، وسیلۀ غیبی مطلقِ جنود نیست؛ بلکه خصوص روح آمده و خداوند متعال به وسیلۀ روح رسول اکرم {{صل}} و مسلمانان را غلبه داده است. امّا به انحاء مختلف آمده است:

و این روح القدس، وسیلۀ غلبه پیامبر اکرم {{صل}} بوده است.

جابر گوید: از امام باقر {{ع}} دربارۀ علم پرسیدم، فرمود:

یا جابر! إنّ فی الأنبیاء و الأوصیاء خمسة أرواح: روح القدس و روح الإیمان و روح الحیاة و روح القوّة و روح الشهوة. فبروح القدس –یا جابر!- علمنا ما تحت العرش إلی ما تحت الثری...؛<ref>بصائر الدرجات: ۴۶۷، حدیث ۴، باب ما جعل الله فی الأنبیاء و الأصیاء و المؤمنین و سائر الناس من الأرواح... و بحار الأنوار: ۲۵ / ۵۵، حدیث ۱۵. در این منبع به جای «علمنا»، «عرفوا» آمده است.</ref>

۱. روح القدس؛

۲. روح ایمان؛

۳. روح زندگی (حرکت)؛

۴. روح قوّت؛

۵. روح شهوت.

همانا اوصیا، محدّث هستند. روح القدس با آنان صحبت می‌کند، ولی او را نمی‌بینند. حضرت علی {{ع}} بر روح القدس آن چه را ازا و پرسیده می‌شد عرضه می‌داشت و در دل خود احساس می‌کرد که جواب صحیح است؛ پس جریان را نقل می‌فرمود همان طور بود که فرموده‌ بود.

همانا روح مخلوقی بزرگ‌تر از جبرئیل و میکائیل است و دائماً با رسول خدا {{صل}} و او با ائمّه و اوصیا پس از رسول خدا {{عم}} نیز می‌باشد و آن‌ها را تقویت می‌کند.

در زیارت جامعه می‌خوانیم: «و أیّدکم بروحه» نه «أیّدکم بروحٍ منه» نه «أیّدکم بروح القدس» یا «الروح الأمین».

همین مقدار مسلّم است که ائمّه {{عم}} به آن ملک عظیم مقرّب مؤیّد هستند که به این معنا در روایاتی که در بصائر الدرجات و اصول کافی آمده کاملاً تصریح شده است.<ref>بصائر الدرجات: ۴۷۱ – ۴۷۶، الکافی: ۱ / ۲۷۱ – ۲۷۴.</ref>

به تعبیر ما، از همان بدو زندگی سُکّان پیامبر خدا {{صل}} در دست این ملک؛ بزرگ‌ترین فرشته بوده است و این با اختیار منافات ندارد. در این صورت دقیقاً جمیع حرکات و سکنات و افعال، اقوال و همۀ شئونات پیامبر اکرم {{صل}} زیر نظر این ملک بوده است.

پس بنا به فرمایش امیر الؤمنین {{ع}}، در آن زمان که امور در دست پیامبر اکرم {{صل}} بوده و امیرالمؤمنین فردی از افراد امّت و شاگرد رسول الله بودند، این سکّانی که در دست آن ملک بوده تنها برای رسول الله نبوده؛ بلکه امیر المؤمنین {{ع}} نیز بوده، چون امیرالؤمنین {{ع}} فرمود: من همواره از او پیروی می‌کردم.

علاوه بر این روایت، در اصول کافی از جمله آن چه درذیل آیۀ مبارکۀ {{عربی|اندازه=155%|﴿{{متن قرآن|وَكَذَٰلِكَ أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ رُوحًا مِّنْ أَمْرِنَا ۚ مَا كُنتَ تَدْرِي مَا الْكِتَابُ وَلَا الْإِيمَانُ}}﴾}}؛<ref>سوره شوری (۴۳): آیه ۵۲.</ref> «همین طور بر تو نیز روحی را به فرمان خویش امر نمودیم و تا پیش از آن نمی‌دانستی که کتاب و ایمان چیست» وارد شده است که امام صادق {{ع}} فرمود:

{{عربی|اندازه=155%|"خلقٌ من خلق الله عزّوجلّ أعظم من جبرئیل و میکائیل، کان مع رسول الله {{صل}} یخبره و یسدّده و هو الأئمّة من بعده"}}؛<ref>الکافی: ۱ / ۲۷۳، حدیث ۱، بحار الأنوار: ۱۸ / ۲۶۴، حدیث ۲۲.</ref>