ولایت در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

«[[امام]]» از ریشۀ «أم» به معنای اصل، [[مرجع]]، [[جماعت]] و [[دین]] است و امام به معنای هر کسی است که به او [[اقتدا]] می‌شود و در [[کارها]] و امور [[پیشوا]] بوده و مقدم می‌گردد؛ از این رو پیامبر{{صل}} امام [[پیشوایان]] و [[خلیفه]] [[امام امت]] و [[قرآن]] امام [[مسلمانان]] است<ref>ابن فارس، معجم مقاییس اللغة، ص۳۳.</ref>. [[متکلمان]] برای واژه «[[امامت]]» تعریف‌های مختلف و متفاوتی ذکر کرده‌اند که در یک جمع بندی می‌توان آن را به تعریف [[عام و خاص]] تقسیم‌بندی کرد. تعریف عام آنکه شامل [[نبوت]] هم می‌شود این است: {{عربی|الإمامة رئاسة عامة لشخص من الناس فی أمور الدین والدنیا}}<ref>بحرانی،‌ مثیم بن علی بن میثم، النجاة فی القیامة فی تحقیق أمر الإمامة،‌ ص۴۱.</ref>، این تعریف چون قید {{عربی|خلافة و نیابة عن النبی}} را ندارد، شامل [[مقام نبوت]] هم می‌شود. در دستۀ دیگر از تعاریف قیود بیشتری به کار رفته است: «امامت [[ریاست عام]] و فراگیر در امور [[دین]] و دنیای [[مردم]] برای یک شخص به [[نیابت]] از [[پیامبر]] ثابت است»<ref>{{عربی|الإمامة رئاسة عامة فی أمور الدین والدنیا لشخص من الأشخاص نیابة عن النبی{{صل}}}}، علامه حلی،‏ الباب الحادی عشر مع شرحیه النافع یوم الحشر و مفتاح الباب، ص۴۰، با شرح: فاضل مقداد، ابوالفتح بن مخدوم حسینی.</ref>؛ این تعریف و امثال آنکه قیود در آنها به کار رفته<ref>{{عربی|والإمامة ریاسة عامة فی أمر الدین والدنیا خلافة عن النبی علیه الصلاة والسلام}}، تفتازانی، سعد الدین مسعود بن عمر، شرح المقاصد فی علم الکلام، ج۲، ص۲۷۲.</ref>، تعریف خاص امامت است و نشان می‌دهد که [[امام]] [[جانشین پیامبر]] است. با توجه به همه تعاریف، [[تعریف امامت]] به [[رهبری امت اسلامی]] در [[امور دینی]] و [[دنیوی]] آنان به عنوان جانشین پیامبر{{صل}} مورد قبول همۀ [[فرق اسلامی]] است<ref>لاهیجی، عبد الرزاق، گوهر مراد، ص۴۶۱-۴۶۲.</ref>.