مخالفان امام علی در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'وصف' به 'وصف'
جز (جایگزینی متن - ' لیکن ' به ' لکن ')
جز (جایگزینی متن - 'وصف' به 'وصف')
خط ۶۲: خط ۶۲:
از سوی دیگر، از [[یاران]] [[ناآگاه]] [[امام]] که بگذریم، در میان [[مخالفان]] آن [[حضرت]] نیز، به صورتی برجسته‌تر، ویژگی‌هایی همچون ظاهرپرستی، [[سطحی‌نگری]] و [[تقلید کورکورانه]] غوغا می‌کرد. برای نمونه، گروهی از [[اصحاب جمل]]، در اطراف شتر [[عایشه]] [[طواف]] می‌کردند و فضولاتش را به دست گرفته، می‌بوییدند و می‌گفتند: «از سرگین شتر مادرمان، بوی [[مشک]] برمی‌خیزد!»<ref>تاریخ الطبری، ج۳، ص۵۳۰؛ ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۲، ص۳۴۰.</ref>.
از سوی دیگر، از [[یاران]] [[ناآگاه]] [[امام]] که بگذریم، در میان [[مخالفان]] آن [[حضرت]] نیز، به صورتی برجسته‌تر، ویژگی‌هایی همچون ظاهرپرستی، [[سطحی‌نگری]] و [[تقلید کورکورانه]] غوغا می‌کرد. برای نمونه، گروهی از [[اصحاب جمل]]، در اطراف شتر [[عایشه]] [[طواف]] می‌کردند و فضولاتش را به دست گرفته، می‌بوییدند و می‌گفتند: «از سرگین شتر مادرمان، بوی [[مشک]] برمی‌خیزد!»<ref>تاریخ الطبری، ج۳، ص۵۳۰؛ ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۲، ص۳۴۰.</ref>.


همچنین [[مردم]] [[شام]]، [[سادگی]] و [[نادانی]] را به آنجا رساندند که حاضر شدند [[نماز جمعه]] را [[روز]] چهارشنبه به جا آرند!<ref>المسعودی، علی بن الحسین، مروج الذهب، ج۳، ص۴۱.</ref> [[معاویه]]، خود، نمونه‌ای از [[جهالت]] و نادانی پیروانش را به رخ [[امام علی]] {{ع}} می‌کشد و به او هشدار می‌دهد که با چنین کسانی به [[نبرد]] با وی خواهد آمد<ref>المسعودی، علی بن الحسین، مروج الذهب، ج۳، ص۴۱.</ref>. جای [[شگفتی]] نیست که چنین مردمی بر اثر [[تبلیغات]] زهرآگین معاویه به این [[باور]] برسند که علی و یارانش [[مسلمان]] نیستند و [[نماز]] به جا نمی‌آورند<ref>تاریخ الطبری، ج۴، ص۳۰- ۳۱؛ المنقری، نصر بن مزاحم، وقعة صفین، ص۳۵۳- ۳۵۵.</ref> و نیز [[قاتل]] [[واقعی]] عمار، علی است که او را به [[جنگ]] آورده، نه معاویه!<ref>ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۲، ص۳۸۲؛ ابن کثیر، اسماعیل، البدایة و النهایه، ج۷، ص۲۷۰.</ref>. امام علی {{ع}} چه [[زیبا]] به [[وصف]] مردم شام می‌پردازد؛ آنجا که می‌فرماید:
همچنین [[مردم]] [[شام]]، [[سادگی]] و [[نادانی]] را به آنجا رساندند که حاضر شدند [[نماز جمعه]] را [[روز]] چهارشنبه به جا آرند!<ref>المسعودی، علی بن الحسین، مروج الذهب، ج۳، ص۴۱.</ref> [[معاویه]]، خود، نمونه‌ای از [[جهالت]] و نادانی پیروانش را به رخ [[امام علی]] {{ع}} می‌کشد و به او هشدار می‌دهد که با چنین کسانی به [[نبرد]] با وی خواهد آمد<ref>المسعودی، علی بن الحسین، مروج الذهب، ج۳، ص۴۱.</ref>. جای [[شگفتی]] نیست که چنین مردمی بر اثر [[تبلیغات]] زهرآگین معاویه به این [[باور]] برسند که علی و یارانش [[مسلمان]] نیستند و [[نماز]] به جا نمی‌آورند<ref>تاریخ الطبری، ج۴، ص۳۰- ۳۱؛ المنقری، نصر بن مزاحم، وقعة صفین، ص۳۵۳- ۳۵۵.</ref> و نیز [[قاتل]] [[واقعی]] عمار، علی است که او را به [[جنگ]] آورده، نه معاویه!<ref>ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۲، ص۳۸۲؛ ابن کثیر، اسماعیل، البدایة و النهایه، ج۷، ص۲۷۰.</ref>. امام علی {{ع}} چه [[زیبا]] به وصف مردم شام می‌پردازد؛ آنجا که می‌فرماید:
[مردم شام، مردمی‌اند] که بایستی [[احکام]] دینشان اندوزند و ایشان بیاموزند و تعلیمشان دهند و کارآزموده‌شان کنند و بر آنان [[سرپرست]] گمارند، و دستشان گیرند و آزادشان نگذارند. نه از مهاجرانند و نه از [[انصار]]، و نه از آنان که در [[خانه]] ماندند، در [[ایمان]] [[استوار]]<ref>نهج البلاغه، خطبه ۲۳۸، ص۲۶۷.</ref>.
[مردم شام، مردمی‌اند] که بایستی [[احکام]] دینشان اندوزند و ایشان بیاموزند و تعلیمشان دهند و کارآزموده‌شان کنند و بر آنان [[سرپرست]] گمارند، و دستشان گیرند و آزادشان نگذارند. نه از مهاجرانند و نه از [[انصار]]، و نه از آنان که در [[خانه]] ماندند، در [[ایمان]] [[استوار]]<ref>نهج البلاغه، خطبه ۲۳۸، ص۲۶۷.</ref>.


۲۱۸٬۱۴۸

ویرایش