جز
جایگزینی متن - 'کلیه' به 'کلیه'
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
جز (جایگزینی متن - 'کلیه' به 'کلیه') |
||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
عایشه برای ایجاد [[فتنه]] و [[آشوب]] و [[رویارویی]] مسلّحانه با [[امام علی]] {{ع}} [[خلیفه]] قانونی، در پی اجرای نقشه خود برآمد و [[جمعیت]] انبوهی را که نسبت به [[اسلام]] و [[امام]] {{ع}} [[حقد]] و [[کینه]] در [[دل]] و انگیزه‌ای جز [[طمع]] به [[دنیا]] و دست‌یابی به [[قدرت]] نداشتند، گرد آورد و [[یعلی بن منبه]] که امام {{ع}} او را از [[فرمانروایی]] [[یمن]] برکنار ساخته بود با شمشیرها و شترانی که از آن دیار به [[سرقت]] برده بود، این جمعیّت را مجهّز ساخت و [[عبد الله بن عامر]] نیز [[اموال]] و [[دارایی]] فراوانی را که از [[بصره]] سرقت نموده بود، در [[اختیار]] آنان قرار داد<ref>الامامة و السیاسة، ص۷۹؛ کامل ابن اثیر، ج۳، ص۲۰۷.</ref> و شتری به نام ([[عسکر]]) برای [[عایشه]] [[تدارک]] دیده و [[بنی امیّه]] آن را در میان گرفتند و عایشه پیشاپیش انبوه جمعیّت به سمت بصره به حرکت درآمد و قبل از حرکت با ارسال نامه‌هایی به تعدادی از سران بصره به بهانه [[خونخواهی عثمان]] از آنان خواستار بیرون رفتن از [[بیعت]] امام علی {{ع}} شده بود<ref>الامامة و السیاسة، ص۸۰؛ کامل ابن اثیر، ج۳، ص۲۱۰.</ref>. | عایشه برای ایجاد [[فتنه]] و [[آشوب]] و [[رویارویی]] مسلّحانه با [[امام علی]] {{ع}} [[خلیفه]] قانونی، در پی اجرای نقشه خود برآمد و [[جمعیت]] انبوهی را که نسبت به [[اسلام]] و [[امام]] {{ع}} [[حقد]] و [[کینه]] در [[دل]] و انگیزه‌ای جز [[طمع]] به [[دنیا]] و دست‌یابی به [[قدرت]] نداشتند، گرد آورد و [[یعلی بن منبه]] که امام {{ع}} او را از [[فرمانروایی]] [[یمن]] برکنار ساخته بود با شمشیرها و شترانی که از آن دیار به [[سرقت]] برده بود، این جمعیّت را مجهّز ساخت و [[عبد الله بن عامر]] نیز [[اموال]] و [[دارایی]] فراوانی را که از [[بصره]] سرقت نموده بود، در [[اختیار]] آنان قرار داد<ref>الامامة و السیاسة، ص۷۹؛ کامل ابن اثیر، ج۳، ص۲۰۷.</ref> و شتری به نام ([[عسکر]]) برای [[عایشه]] [[تدارک]] دیده و [[بنی امیّه]] آن را در میان گرفتند و عایشه پیشاپیش انبوه جمعیّت به سمت بصره به حرکت درآمد و قبل از حرکت با ارسال نامه‌هایی به تعدادی از سران بصره به بهانه [[خونخواهی عثمان]] از آنان خواستار بیرون رفتن از [[بیعت]] امام علی {{ع}} شده بود<ref>الامامة و السیاسة، ص۸۰؛ کامل ابن اثیر، ج۳، ص۲۱۰.</ref>. | ||
نشانه‌های [[مکر]] و [[حیله]]- که | نشانه‌های [[مکر]] و [[حیله]]- که کلیه [[مخالفان امام علی]] بدان [[متوسل]] می‌شدند- از سران [[فتنه‌انگیز]]، پدیدار گشت، وقتی از [[مکه]] بیرون رفتند و هنگام ظهر فرا رسید [[مروان حکم]] [[اذان]] [[نماز]] گفت و برای اینکه میان [[طلحه]] و [[زبیر]] [[دشمنی]] و [[فتنه‌انگیزی]] ایجاد کند و اگر موفق شود از آن بهره بگیرد، نزد آن دو آمد و گفت: | ||
بر کدام یک از شما دو تن به عنوان [[امیر]] [[سلام]] دهم و اذان نماز بگویم؟ هواداران دو طرف به [[رقابت]] پرداختند و هریک خواستار مقدم داشتن فرد دلخواه خود بود، ولی عایشه با شنیدن این سخن [[احساس]] [[تفرقه]] و پراکندگی نمود لذا کسی را نزد خواهرزاده‌اش [[عبد الله بن زبیر]] فرستاد و از او خواست تا با [[مردم]] نماز بگزارد. | بر کدام یک از شما دو تن به عنوان [[امیر]] [[سلام]] دهم و اذان نماز بگویم؟ هواداران دو طرف به [[رقابت]] پرداختند و هریک خواستار مقدم داشتن فرد دلخواه خود بود، ولی عایشه با شنیدن این سخن [[احساس]] [[تفرقه]] و پراکندگی نمود لذا کسی را نزد خواهرزاده‌اش [[عبد الله بن زبیر]] فرستاد و از او خواست تا با [[مردم]] نماز بگزارد. | ||
| خط ۷۸: | خط ۷۸: | ||
به مجرد اطلاع امام {{ع}} از حرکت [[عایشه]] و [[طلحه]] و [[زبیر]] به سمت [[بصره]] و اعلان نافرمانی آنان، از برنامه‌ریزیی که برای [[سرکوب]] معاویه و [[تصرف]] [[شام]] انجام داده بود منصرف شد و با سپاهی متشکل از بزرگان [[مهاجر]] و [[انصار]] رهسپار [[مکه]] گردید. | به مجرد اطلاع امام {{ع}} از حرکت [[عایشه]] و [[طلحه]] و [[زبیر]] به سمت [[بصره]] و اعلان نافرمانی آنان، از برنامه‌ریزیی که برای [[سرکوب]] معاویه و [[تصرف]] [[شام]] انجام داده بود منصرف شد و با سپاهی متشکل از بزرگان [[مهاجر]] و [[انصار]] رهسپار [[مکه]] گردید. | ||
امام {{ع}} به منطقه «[[ربذه]]» که رسید به | امام {{ع}} به منطقه «[[ربذه]]» که رسید به کلیه [[شهرها]] [[نامه]] فرستاد و از [[مردم]] آن دیار [[یاری]] خواست و موضوع را برایشان تشریح فرمود تا بتواند [[آتش فتنه]] را در محدوده‌ای بسیار اندک، خاموش سازد؛ لذا [[محمد بن ابی بکر]] و [[محمد بن جعفر]] را به [[کوفه]] اعزام نمود ولی [[ابو موسی اشعری]] به [[پیام]] امام پاسخ مثبت نداد بلکه مردم را از یاری آن [[حضرت]] در [[جنگی]] که پیش رو داشت دلسرد و [[مأیوس]] می‌کرد، سپس [[عبد الله بن عباس]] را به کوفه فرستاد وی نیز نتوانست [[ابو موسی]] را قانع سازد تا از مأیوس و دلسرد کردن مردم از [[یاری امام]] {{ع}} دست بردارد، پس از آن فرزندش [[امام مجتبی]] {{ع}} و [[عمار یاسر]] و در پی آنان [[مالک اشتر]] را به آن دیار اعزام فرمود و این گروه ابو موسی را از [[فرمانروایی]] برکنار ساختند، و بدین‌سان، [[مردم کوفه]] یکپارچه و با تمام توان برای یاری [[امیر المؤمنین]] {{ع}} به حرکت درآمدند و در منطقه «[[ذی قار]]» به آن بزرگوار پیوستند. | ||
[[امام]] {{ع}} در همین گیرودار نیز از [[نامه‌نگاری]] و اعزام پیک به نزد [[طلحه]] و [[زبیر]] کوتاهی نکرد، به این [[امید]] که شاید بر سر [[عقل]] آیند و به اهمیّت [[فتنه]] و آشوبی که به پا کرده‌اند پی ببرند و [[مسلمانان]] را در دام [[بلا]] و [[مصیبت]] و [[خونریزی]] گرفتار نسازند به همین سبب، [[زید بن صوحان]] و [[عبد الله بن عباس]] و عده دیگری را نزد [[عایشه]] اعزام کرد، این گروه با دلیل و [[برهان]] و عقل و [[منطق]] با آنان به [[گفت‌وگو]] پرداختند، تا آنجا که عایشه به [[ابن عباس]] گفت: من [[تحمّل]] شنیدن دلیل و برهان علی را ندارم. | [[امام]] {{ع}} در همین گیرودار نیز از [[نامه‌نگاری]] و اعزام پیک به نزد [[طلحه]] و [[زبیر]] کوتاهی نکرد، به این [[امید]] که شاید بر سر [[عقل]] آیند و به اهمیّت [[فتنه]] و آشوبی که به پا کرده‌اند پی ببرند و [[مسلمانان]] را در دام [[بلا]] و [[مصیبت]] و [[خونریزی]] گرفتار نسازند به همین سبب، [[زید بن صوحان]] و [[عبد الله بن عباس]] و عده دیگری را نزد [[عایشه]] اعزام کرد، این گروه با دلیل و [[برهان]] و عقل و [[منطق]] با آنان به [[گفت‌وگو]] پرداختند، تا آنجا که عایشه به [[ابن عباس]] گفت: من [[تحمّل]] شنیدن دلیل و برهان علی را ندارم. | ||